Yorrith Haan
Hij had er amper de energie voor, maar fietste het uit. Tadej Pogacar schreef in Parijs geschiedenis met zijn vierde eindzege in de Tour de France. En op de slotdag toonde hij zich opvallend kwetsbaar én dankbaar.
LEES OOK: Vingegaard lanceert vlijmscherpe aanval op Pogacar: "Dat kon hij niet"
Mentaal op, benen nog sterk‘Ik had eigenlijk niet de energie om mezelf te motiveren vandaag’, gaf Pogacar eerlijk toe na afloop. De wereldkampioen reed met een overmacht van ruim vier minuten naar het geel, maar voelde zich op de slotdag leeg. De neutralisatie van de tijdsopname bracht wat rust. ‘Je moest alleen goede benen hebben. Ik heb het geprobeerd, maar Wout was ongelooflijk sterk. Het was een mooie koers.’
Ondanks de mentale worsteling sprak zijn palmares voor zich. ‘Vier Tourzeges, zes keer op rij op het podium… Ik ben sprakeloos. Deze voelt goed. We hebben er als ploeg hard voor gewerkt en vanaf dag één gevochten. Na de Mûr de Bretagne wist ik zeker: ik ben er klaar voor.’
De beslissing viel, zoals zo vaak, al in de tweede week. Daar sloeg Pogacar zijn beslissende kloof. ‘Die voorsprong gaf rust voor week drie. Maar je moet het dan nog wel afmaken. Dat we het als team konden controleren tot in Parijs, maakt me trots.’
Respect voor Vingegaard
Wat Pogacar vooral benadrukte, was het wederzijds respect tussen hem en Jonas Vingegaard. ‘We hebben vanochtend nog gepraat. We beseften hoeveel er veranderd is in vijf jaar tijd. We hebben elkaar sterker gemaakt. We pushen elkaar tot het uiterste om te winnen. Dat is zwaar, maar ook mooi.’
Zijn woorden richting Vingegaard klonken warm. ‘Ik heb hem gefeliciteerd. Zijn wedstrijd was sterk, ondanks alles wat hij dit jaar meemaakte. De strijd tussen ons is intens, maar altijd met respect.’
Tijd voor stilte en zon
Na drie weken van stress, camera’s en demarrages wil Pogacar vooral naar huis. ‘Het is tijd om te vieren, ieder op zijn manier. Ik wil gewoon een paar rustige dagen thuis, hopelijk in beter weer dan vandaag in Parijs.’
Hij lachte, vermoeid maar voldaan. De gele trui zat hem als gegoten, al woog die dit jaar misschien wel zwaarder dan ooit.
