Yorrith Haan
De Ronde van Zwitserland 2025 schotelt ons opnieuw een weergaloos achtdaags wielerfeest voor, met alles erop en eraan: bergreuzen, klimtijdritten, kansen voor punchers en échte ronderenners. Ook dit jaar is het niet zomaar een voorbereidingskoers op de Tour, maar een mini-Grote Ronde die zijn plek in de kalender absoluut verdient. En de hamvraag is duidelijk: wie durft João Almeida de handschoen toe te werpen?
Tussenstop of hoofddoel?
De timing van de Ronde van Zwitserland – van 15 tot en met 22 juni – maakt het voor veel toppers lastig om ‘m optimaal in te passen richting de Tour. Toch durven renners als João Almeida en Ben O’Connor hier wél vol op mikken, zeker als ze niet automatisch kopman zijn in Frankrijk. Geen Tadej Pogačar of Jonas Vingegaard aan het vertrek, maar dat doet niks af aan de waarde van deze koers.
Almeida was vorig jaar al tweede, na ploegmaat Adam Yates. Dit jaar is de Portugees van UAE Emirates XRG de absolute speerpunt en ook topfavoriet. Winnaar in het Baskenland, winnaar in Romandië – Almeida komt naar Zwitserland om zijn trilogie vol te maken. Maar het peloton is niet van plan hem zomaar een vrijgeleide te geven.
Etappe per etappe: allesbehalve voorspelbaar
Wat de Ronde van Zwitserland zo fascinerend maakt, is het parcours. Het begint direct pittig met een korte, venijnige heuvelrit in Küssnacht en blijft daarna maar klimmen en dalen. Geen vlakke aankomst tot etappe zes, en zelfs dan moeten sprinters nog door 2.400 hoogtemeters heen. De finale is zwaar: een loeizware rit naar Emmetten en een allesbeslissende klimtijdrit naar skistation Stockhütte (9,2 km à 9%).
De zwaarste dagen? Rit vier (Splügenpas – 2.113 meter hoogte, finish in Piuro), rit vijf (Julierpas + San Bernardinopas, slotklim Santa Maria) en rit acht (klimtijdrit). Wie hier de benen laat hangen, kan zijn klassement vergeten. Bonificatieseconden onderweg kunnen net zo goed beslissend blijken.
Almeida: de man in vorm
João Almeida kent het parcours als zijn broekzak, weet hoe het is om hier te presteren én heeft dit seizoen al laten zien dat hij bergritten net zo goed naar zijn hand kan zetten als lastige tijdritten. Zijn vaste pluspunten: constante wattages, goed koersinzicht en geen zwakke punten. Het grote verschil met vorig jaar? Hij hoeft de trui niet af te staan aan ploegmaat Yates.
Maar de concurrentie is niet van plan zich bij voorbaat gewonnen te geven.
Belagers: wie durft te dromen?
Ben O’Connor is toe aan revanche na een stil voorjaar bij Jayco AlUla. De Australiër presteerde nog niet naar verwachting in zijn nieuwe kleuren, maar een piek richting Zwitserland – met het oog op de Tour – zou alles weer in gang kunnen zetten.
Aleksandr Vlasov heeft misschien nog meer te bewijzen. De Rus kende een anoniem voorjaar en zoekt dringend naar zijn oude vorm. De vraag is of Red Bull-BORA-hansgrohe zijn kopman voldoende kan ondersteunen in de bergen.
Decathlon AG2R La Mondiale heeft met Felix Gall een renner die hier floreert. Zijn klimcapaciteiten staan buiten kijf, en met een zware afsluitende tijdrit zit hij in het perfecte script. Bij INEOS moet het dan weer komen van Geraint Thomas of Laurens De Plus – met die eerste in zijn afscheidsjaar wellicht op jacht naar een laatste stunt.
Outsiders en dark horses
Van Belgische zijde wordt Ilan Van Wilder interessant om te volgen. In het voorjaar reed hij constant top-10 in etappekoersen en mag hij zich bij Soudal Quick-Step nu eindelijk bewijzen als klassementsman. Verder noteren we Oscar Onley (Picnic PostNL), Pello Bilbao (Bahrain Victorious), Tao Geoghegan Hart (Lidl-Trek), Ion Izagirre (Cofidis), en Neilson Powless (EF Education-EasyPost) als outsiders.
En let op: er zijn ook Giro-renners die hier herstarten. Denk aan Nairo Quintana, Steven Kruijswijk en Bart Lemmen. Zij kunnen profiteren van supercompensatie, maar het risico op verval is net zo groot.
De voorspelling?
Het is moeilijk om langs João Almeida te kijken. De Portugees is in topvorm, heeft het juiste profiel en een parcours dat hem perfect ligt. De enige echte bedreiging lijkt van Gall of O’Connor te komen – tenzij iemand als Vlasov plots zijn topbenen hervindt.
De Tour de France mag dan het hoofddoel zijn voor velen, de Ronde van Zwitserland is dit jaar opnieuw een hoofdbestanddeel op het menu. En dat is geen bijgerecht, maar een stevig hoofdgerecht met een pittige nasmaak.
