Kevin De Jonghe
Het voelt absoluut als het einde van een moeilijke periode. Wout van Aert maakte afgelopen zondag in Siena komaf met een bijzonder lastige tijd. Sedert zijn tweede valpartij in de Vuelta had hij immers niet meer gewonnen, en was er uiteraard ook die lange revalidatie. Tot overmaat van ramp werd Van Aert dan nog eens ziek vlak voor het begin van de Giro.
Giro-opgave was nabij
Het leek alsof er maar geen einde kwam aan die miserie. Want hoewel de openingsetappe veelbelovend oogde werd al snel duidelijk dat Van Aert absoluut niet stond waar hij moest staan. Andermaal moeilijk om te concluderen. “In de eerste ritten was ik moe en herstelde ik niet. Het leek eerder bergaf te gaan dan bergop”, liet hij optekenen op de persconferentie.
Wat hij toen niet uitsprak kwam daar wél naar boven. Van Aert dacht wel degelijk al aan een opgave. “Na de vierde etappe vroeg ik me nog af of het wel zin had om verder te doen. Zeker de dag na de eerste rustdag speelde dat. Ik kreeg signalen dat ik erdoor kwam, maar toen viel die etappe naar Lecce echt tegen.”
“Ik had slechte benen en voelde me ook heel moe, terwijl het helemaal geen lastige rit was.” Er werd door Van Aert zelf ook een ultimatum gesteld. “Ik heb toen ook letterlijk gezegd tegen de ploegleiding dat het in de vijfde rit echt moest keren, of mijn Giro was over.”
Gedacht aan einde carrière
Van Aert dacht dus aan stoppen, en zelfs niet enkel in deze Giro. Uit interviews met vrouw Sarah De Bie blijkt dat het deze winter echt bijzonder moeilijk was voor Van Aert. De blessurezorgen bleven aanslepen en dat speelde duidelijk op het gemoed. Daar flitste zelfs een vroegtijdig einde van zijn carrière door het hoofd.
“Ja, dat is niet eens overdreven”, vertelde Van Aert. Deze winter was gewoon echt niet makkelijk. Toen ik in de Vuelta op de grond lag, voelde ik alle energie uit mijn lijf stromen. Ik wist: we staan opnieuw voor een lange revalidatie.” De Kempenaar verklaart dat die nieuwe mokerslag te snel volgde op die van Dwars door Vlaanderen.
Het werd Van Aert dan ook allemaal wat veel, gelukkig vond hij toch de kracht om door te bijten. “We zijn zo vaak weg van huis en dan heb je soms het gevoel: ‘ik steek er zoveel in en ik krijg er zo weinig voor terug’. Als het niet lukt, is wielrennen gewoon moeilijk.”
