Stan Strubbe
Zondag mocht Wout van Aert eindelijk weer juichen na een frustrerende periode vol blessureleed, revalidatie en twijfel. De Belg van Visma | Lease a Bike won met een ijzersterke inspanning de gravelrit naar Siena, maar komt ondanks de verlossende overwinning met een opvallende uitspraak. “Mijn beste benen moeten nog komen". Ik hou mijn voetjes op de grond,” klonk het maandag tijdens een speciaal ingelaste persconferentie.
LEES OOK: Enorme opsteker voor Wout van Aert
"Gisteren ben ik heel diep moeten gaan"Van Aert sprak openhartig over hoe hij zich voelde na de slopende negende etappe. “Ik voel me heel moe, maar het is leuk om de rustdag te beleven met de overwinning van gisteren in het achterhoofd,” citeert Sporza de 30-jarige renner. De triomf in Siena voelde als de doorbraak na een moeizaam voorjaar, waarin Van Aert op uitzondering van zijn tweede plek in de openingsrit naar Tirana geen potten kon breken.
Dat hij in Siena als herboren reed, wil hij wel kaderen. “Groeien in een grote ronde is een mooi gezegde, maar het is moeilijk om te zeggen of dat écht zo werkt. Ik denk wel dat ik beter aan het worden ben.”
Toch tempert hij de euforie. “Ik voel me niet zó goed dat ik ineens weer mijn beste benen heb. Ik kijk met een leuk gevoel uit naar de rest van de Giro, maar blijf met beide voeten op de grond.”
Nieuwe kans in tijdrit, maar Tarling favoriet
Dinsdag wacht met de 28,6 kilometer lange tijdrit tussen Lucca en Pisa een nieuwe test. Van Aert kijkt ernaar uit, maar rekent zich zeker niet tot de topfavorieten. “Morgen is een nieuwe kans op een mooi resultaat, maar we zullen zien hoe ik hersteld ben. Ik ben gisteren heel diep moeten gaan.”
Van Aert noemt zelf een duidelijke favoriet voor de tijdrit. “Het is een tijdrit voor echte specialisten. Enkel de start is wat technisch. In Albanië ging het niet zoals ik wilde, maar qua materiaal hebben we een stap vooruitgezet. Joshua Tarling is hier de man om te kloppen. Dit parcours ligt hem perfect.”
De overwinning in Siena smaakte duidelijk naar meer, maar Van Aert blijft voorzichtig. De honger is terug, maar het vertrouwen wordt stap voor stap heropgebouwd.
