Yorrith Haan
Dries De Bondt had vanmorgen voor de start van etappe 5 in Tirreno-Adriatico duidelijk zijn doel voor ogen: "Mijn doel was om in de vroege vlucht te zitten," verklaarde hij bij de start. En dat lukte. Samen met zes andere renners zette hij het peloton onder druk, wat het tempo in de koers hoog hield. De Bondt had alles in de handen om de vlucht naar de streep te maken.
Op de laatste klim moest De Bondt echter zijn meerdere erkennen in Fredrik Dversnes. "Dat laatste steile stuk was 50 meter te lang voor mij. Als je daar tekortschiet, voelt dat echt zwaar," gaf De Bondt toe. Terwijl de Belg het peloton kon volgen, ging Dversnes door, vastberaden om zijn positie vast te houden.
Frustratie na de klim
Met de rest van het peloton kwam De Bondt uiteindelijk over de klim. "Dat is echt een rotgevoel," gaf hij aan. Het had anders kunnen zijn. "Als ik daar samen met Dversnes overheen was gekomen, zou hij me daarna niet meer kunnen lossen." Het was duidelijk dat De Bondt, ondanks zijn verloren positie, het gevoel had dat hij meer in zijn mars had.
Hoewel de nederlaag zwaar viel, had De Bondt respect voor de prestaties van de Noor. "Hij was echt sterk, respect voor wat hij heeft gedaan," zei De Bondt. "Op de klim was hij sterker dan ik, maar ik had het graag tegen hem opgenomen in een sprint."
Het lange vlakke stuk richting de finale was voor De Bondt een kans om de koers in handen te nemen. "Het probleem was dat iedereen toch wat bang was voor de klim aan het einde, met al die steile stukken," legde De Bondt uit. Zijn teamgenoten lieten zich dus leiden door de angst voor de laatste uitdaging.
Dversnes: een voorbeeld van een ‘pedaleur de charme’
Dversnes maakte al vroeg indruk op De Bondt, die hem beschreef als een ‘pedaleur de charme’. "Ken je dat concept?", vroeg De Bondt aan de verslaggever. "Dversnes is daar het perfecte voorbeeld van." Zijn krachtige stijl op de fiets deed denken aan iemand met een motor in zijn fiets. "Het leek wel alsof hij een motor in zijn fiets had. Natuurlijk was dat niet het geval, maar hij leek geen enkele moeite te doen om op de pedalen te drukken."
Naast zijn fysieke kracht was Dversnes ook mentaal sterk. "Hij deed alsof hij niet beter was dan de rest van ons, maar ik had al lang door dat dat niet waar was," concludeerde De Bondt. Het was duidelijk dat Dversnes zowel fysiek als strategisch de juiste keuzes maakte om de overwinning te behalen.
