In het Amerikaanse wielrennen is Greg LeMond één van de allergrootsten, en dan zowel voor als na zijn actieve carrière. In gesprek met koersmagazine Cycling Weekly heeft de nu 63-jarige man uit Californië een aantal interessante uitspraken gedaan...
Een eerste anekdote heeft betrekking op het welbekende jachtongeluk van LeMond, die in 1987 - één jaar nadat hij de Tour voor het eerst had gewonnen - samen met zijn zwager ging jagen op kalkoenen. Dat ging echter volledig mis, daar LeMond door zijn familielid werd aangezien als prooi.
Jachtuitje wordt nachtmerrie
LeMond had meer dan zestig stukken hagel in zijn lichaam en was op het nippertje gered van de dood. ''Twintig minuten later zou ik zijn doodgebloed'', zei hij ooit al eens. In het nieuwste interview vertelt hij vooral meer over zijn comeback in het peloton, eind 1987.
''Ik ging van een van de besten naar een van de slechtsten'', is hij eerlijk. ''Mijn vrouw en ik hebben zoveel geleden. We hadden geen hoop, het waren donkere dagen. Het was onze grootste nachtmerrie. Ik zei elke race dat ik terug zou komen, maar ik kraakte iedere keer.''
Einde carrière? Nee! LeMond toonde zich bijzonder strijdvaardig, kwam terug en wist uiteindelijk nog tweemaal La Grande Boucle te winnen (u weet wel: eerst die spannende editie versus Laurent Fignon en daarna een titelprolongatie).
Strijd tegen doping en Armstrong
In 1994 hing hij zijn fiets definitief aan de haak, maar bleef hij als ambassadeur actief binnen de sport. Zo heeft hij zich de afgelopen decennia hard gemaakt voor een streng antidopingbeleid. Hij verkreeg er zelfs de titel Mr. Anti-Doping mee. ''Ik moest in die positie kruipen'', duidt hij nu, doelend op de opkomst van Lance Armstrong en diens dopingtijdperk van toen.
''Het was bizar dat het tijdperk-Armstrong nog erger was dan de late jaren negentig'', vervolgt LeMond, die altijd erg kritisch was op Armstrong. De Texaan was nooit gediend van die kritiek en probeerde LeMond het leven zuur te maken. Ook zijn commentaarjob werd beïnvloed door zijn dopingkennis. ''An sich was het prachtig. Maar het was moeilijk om enthousiast te worden bij personen over wie ik inside info had. Dat was vooral pijnlijk.''
