Kevin De Jonghe
Ons land lijkt een nieuwe wielerparel rijker. Afgaande op zijn prestaties hoeft daar zelfs geen twijfel meer over te bestaan. Maxim van Gils zette woensdag in Eschborn-Frankfurt meer dan een kers op de taart van zijn geweldige voorjaar. Het jaar van de doorbraak.
Lees ook: De Wolf sneert: “Zullen niks beters hebben dan De Lie”
De eerste signalenHoewel we daar al meteen mea culpa moeten slaan. Want de prestaties en daarbij horende uitslagen komen niet zomaar uit de lucht vallen voor Van Gils. De man die in 2021 zijn debuut vierde bij de profs tekende daar al meteen voor hoopgevende resultaten. Een jaar later volgde ook de bevestiging met een eindzege in de Saudi Tour en en twee 8ste plaatsen in etappes in de Dauphiné en de Vuelta.
Nog niet meteen de meest opzienbarende resultaten, maar het talent was duidelijk ontluikende. In hoeverre - of op welke manier - dat potentieel zou reiken, wordt jaar na jaar duidelijker. Want mea culpa, weet u wel, vorig jaar was eigenlijk al het jaar van de doorbraak voor Van Gils. We sommen het even voor u op.
Twee keer vierde in een etappe van de Ronde van Catalonië, tweede in de Volta Limburg Classic, zevende in de Amstel Gold Race, achtste in de Waalse Pijl, elfde in Luik-Bastenaken-Luik, twee keer vijfde in Dauphiné-etappes én als klap op de vuurpijl: tweede in de rit naar de Grand Colombier in de Tour de France. Resultaten waarmee Van Gils naar een nieuwe status groeide.
>
Statuut gaat crescendo
Die status is nu echter nog een pak groter geworden. Aan de start van Strade Bianche begin maart klonk het al zelfverzekerd: top 5 was het doel. Het werd zowaar een derde plaats, na een ongenaakbare Tadej Pogacar en Toms Skujins die hem losreed op de Via Santa Catarina. Andere absolute kleppers als Tom Pidcock, Matej Mohoric, Benoit Cosnefroy en vele anderen kwamen een minuut tot twee minute later binnen.
Het gaf meteen aan welke stap Van Gils opnieuw had genomen. Dat zijn voorjaar zó indrukwekkend zou worden hadden er evenwel maar weinigen gedacht. Al zijn ze bij de ploeg niet echt verbaasd. "Op basis van zijn resultaten van vorig jaar wisten we dat Maxim hiertoe in staat was",klinkt het. Aan veertien wedstrijden nam hij deel, negen keer eindigde hij in de top vijf. In Milaan-Sanremo werd dat een zevende stek.
Enkel in De Ronde van Catalonië gaf de renner van Lotto Dstny niet thuis. Maar dus voornamelijk in de eendagswedstrijden wist Van Gils te imponeren. In de Faun Ardêche Classic en Faun Drôme Classic waren er al een vijfde en derde plaats respectievelijk, waarna dus die podiumstek volgde in Strade Bianche.
Maar ook in de Waalse klassiekers werd hij één van de smaakmakers. Derde in de Waalse Pijl, vierde in Luik-Bastenaken-Luik. In de Amstel rekende hij vermoedelijk iets te veel op Van der Poel, met een 20ste plaats tot gevolg.
De nieuwe Gilbert
🚴🇩🇪 | Na een dappere vluchtpoging van Jan Christen gaan we toch sprinten met een uitgedund groepje. Het is Maxim van Gils die nog maar eens laat zien prima in vorm te zijn. 👏🇧🇪 #EschbornFrankfurt 👀
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) May 1, 2024
📺 Koers kijk je via discovery+ pic.twitter.com/HDTl0lHRjA
Woensdag kwam er dan het orgelpunt in Eschborn-Frankfurt. En dat is niet enkel het geval door dat Van Gils de wedstrijd won. Uiteraard heeft dat er veel mee te maken, maar ook de manier waarop deed de monden van de wielerliefhebbers openvallen. Want blijkt dat de sowieso al polyvalente Van Gils ook nog eens doodleuk kan sprinten. Ook Thibau Nys had er geen verhaal tegen.
Hij kon het zelf amper geloven na de finish. “Echt zot. Werkelijk alles gaat perfect dit jaar. Ik rij gewoon rond op een heel hoog niveau en ik geniet ervan. Waar het zal eindigen? Voorlopig in Frankfurt”, klonk het met een kwinkslag. Want ook dat heeft hij alvast mee: Van Gils valt door zijn je-m'en-fous-gehalte en droge humor - zoals ook viel op te merken in de wielerpodcast Radio Stelvio - goed in de smaak bij het publiek.
Een kenmerk van de groten. Gezien zijn huidige prestaties én gedrag naast de fiets, kan hij ook vergeleken worden met (een jonge) Philippe Gilbert. Een goed stel klimmersbenen met daarnaast een sterke punch. Maar blijkbaar dus ook best nog een sterke sprint op het vlakke. En ook een tijdrit in de benen. Maar wat voor renner hij precies is, zal de komende jaren nog wel blijken.
Valt ook nogal moeilijk te bepalen als hij het zelf niet eens weet. “Ik weet het zelf niet meer”, lachte Van Gils na Eschborn-Frankfurt. “Vandaag win ik een sprint, twee weken geleden was ik goed in het klimwerk in de Waalse klassiekers, en ik heb dit jaar al een tijdrit gewonnen.” Dat laatste gebeurde in de Ruta del Sol, waar voor de volledigheid wel aan moet worden toegevoegd dat het een tijdrit betrof van amper 4,75 kilometer. Eerder een proloog, zou je kunnen stellen.
Wereldtop
Hoe dan ook mogen we concluderen dat Van Gils na dit voorjaar bij de absolute top van het wielrennen thuishoort. Dat zal hij zeker zijn mocht hij komende zomer ook potten breken in de Tour de France, naar eigen zeggen zijn grootste doel van het seizoen. De absolute top? Wel nee, maar dan enkel en alleen omdat er in het hedendaagse wielrennen enkele bovennatuurlijke renners in het peloton vertoeven.
Dan hebben we het uiteraard over Pogacar, Vingegaard, Van der Poel, Van Aert, Evenepoel. In die categorie kan hij niet worden geplaatst, en zal dat vermoedelijk ook nooit gebeuren. Dat mocht hij in Strade Bianche – en eigenlijk ook in Luik - aan den lijve ondervinden. “Na de Strade sprak ik even met Pogacar in de tent. Ik was kapot en hij zei dat hij eigenlijk een makkelijke dag had. Toen heb ik wel gezegd: ‘Seg jong, doe eens normaal’.”
In het vakje daaronder staat sedert dit voorjaar echter wel de naam van Van Gils, gebeiteld zelfs als hij straks ook Frankrijk op zijn kop weet te zetten. En dat zien ze bij Lotto Dstny uiteraard maar wat graag gebeuren. Prijzen die zich even gelukkig dat ze begin maart zijn contract al hadden verlengd. Tot 2026.
Gedroomd huwelijk
Want ook voor hen is hij reeds een wereldtopper. "Als je bijvoorbeeld naar de Strade of Luik kijkt, dan zie je dat er eigenlijk maar één renner beter was: Tadej Pogacar. Als je al tot de wereldtop behoort, dan is het moeilijk om nog grote stappen te zetten", aldus sportief directeur Kurt Van de Wouwer.
Voor Van Gils was er bovendien niet de minste twijfel dat hij zou bijtekenen. "Lotto-Dstny voelt als een tweede thuis. Ik ben hier al ruim 5 jaar en iedereen is als een familie geworden." Dat lijkt alvast een droomscenario voor een man met de kenmerkende Vlaamse nuchterheid. Want gaan zweven? Dat in geen geval.
“Ik ben een van de kopmannen van het team, dus het is normaal dat ik mooie resultaten neerzet in de wedstrijden die mij liggen.” De liefde is bovendien wederzijds. "Hij ligt zeer goed in de groep, is altijd opgewekt en in voor een grapje. Het is een plezier om Maxim als ploegmaat te hebben en om met hem te werken", dixit Van de Wouwer.
