Yorrith Haan
Robert Gesink heeft op hartverscheurende wijze afscheid genomen van zijn vrouw Daisy, die na een kort en heftig ziekbed is overleden. De voormalig profwielrenner, jarenlang boegbeeld van de Nederlandse wielersport, deelde het verdrietige nieuws zaterdag via zijn sociale media.
“Je zult voor altijd in onze harten leven,” schreef Gesink. “Bedankt voor alle liefde die je ons gaf, voor je mooie glimlach die elke kamer verlichtte. Het breekt mijn hart dat we zonder jou verder moeten, maar bovenal ben ik zo trots om jouw man te zijn.” Bij zijn woorden plaatste hij foto’s van Daisy, die enkele weken geleden werd gediagnosticeerd met een agressieve ziekte. De artsen konden niets meer voor haar doen.
Zondagochtend stapte Gesink op de fiets in Andorra, zijn thuisbasis van de afgelopen jaren. De rit was sober, stil en beladen. “Deze is voor jou, Daisy,” schreef hij op Strava. “Je had gewild dat ik altijd zou blijven fietsen.” Daarbij plaatste hij een foto van Daisy met twee mountainbikes – en een tweede foto, waarop er nog maar één over is.
LEES OOK: Gesink duikt plots weer op bij Team Visma | Lease a Bike
Een warme golf van steun uit het pelotonDe reactie uit de wielerwereld was massaal. Tal van oud-ploeggenoten, rivalen en collega’s spraken hun steun uit. Mathieu van der Poel, Vincenzo Nibali, Julian Alaphilippe en Marcel Kittel deelden hun medeleven, net als Annemiek van Vleuten en Thymen Arensman.
Ook Wout van Aert, met wie Gesink jarenlang samenreed bij Team Visma | Lease a Bike, liet van zich horen. “Mijn gedachten zijn bij jullie,” schreef de Belg, zichtbaar aangedaan. Gesink was voor velen binnen de ploeg meer dan een renner – hij was een mentor, een steunpilaar, een vriend.
Meer dan een renner
Na zijn afscheid als profrenner in 2024 bleef Gesink veel fietsen. Maar in alles stond zijn gezin centraal, met Daisy als onmisbare kracht naast hem. Nu zij is weggevallen, overheerst het verdriet. Toch zocht Gesink troost op zijn fiets – de plek waar hij ooit naam maakte, en waar hij nu zijn rouw omzet in beweging.
De beelden die Gesink deelde – intiem, rauw, pijnlijk – spraken boekdelen. Een man alleen, in de bergen die ze samen liefhadden.
