Jeroen de Pauw
In het Spaanse Pontevedra heeft Thibau Nys gedaan wat zijn vader nooit kon: Europees kampioen worden bij de profs. In een spannende wedstrijd - met Felipe Orts als dé verrassing van de dag - maakte hij pas in de slotronde komaf met de verrassende Spaanse thuisrijder.
Klokslag half vier. Na een minuut stilte om de slachtoffers van de watersnood rondom Valencia te herdenken waren amper iets meer dan twintig profs er klaar voor. Op een vlak, snel en droog parcours waar zowat alle Belgen en Nederlanders menen te denken Europees kampioen te kunnen worden, was het zaak om goed van start te gaan.
Het startschot weerklonk en alle toppers doken goed het veld in zonder averij. Toon Aerts, Joran Wyseure en Laurens Sweeck waren echter allesbehalve voorin te vinden. Zij sloten de zowat de lange sliert. Niet verrassend voor Toon Aerts, want hij moest op de allerlaatste startrij vertrekken.
Iserbyt en Vanthourenhout werken samen
Een foutje van de Fransman Lelandais gaf Iserbyt zonder moeite een kloofje op het einde van de eerste ronde, maar een attente Lars van der Haar zag meteen het gevaar en legde zich plat om te remonteren. Vanthourenhout, Vandeputte, Orts, Nys en nog heel wat anderen kleefden in zijn wiel.
Iserbyt en Vanthourenhout - ploegmaats in het dagelijkse crossleven - lieten om beurt een gaatje vallen voor elkaar, veel aandacht om de andere Belgen te assisteren daarentegen zat er niet in. Telkens moest een andere Nederlander het kloofje op ofwel Iserbyt ofwel Vanthourenhout dichten.
De verschillen bleven echter altijd miniem. Ook Sweeck en Aerts slopen positie per positie dichterbij. Na twintig minuten zaten nog steeds meer dan 15 renners wiel in wiel.
Vliegmeeting voor stoomtrein Nys
Halfweg koers was de situatie nog steeds hetzelfde: rondvlammen aan meer dan 30 kilometer per uur, maar geen verschillen. Het signaal voor lokale favoriet Felipe Orts om stevig door te peren. Iserbyt schoof snel mee, ook Van der Haar, Vanthourenhout, Nys, Kuypers en Vandeputte volgden nog. De rest moest voor het eerst een kloofje van (een beetje) betekenis toestaan.
En dan volgde een serieuze stoomtrein, genaamd Nys. Orts en Iserbyt konden als enige hun wagonnetje aanhaken. Van der Haar had de aansluiting gemist. De stoom kwam uit de Nederlander zijn oren, in een poging het verschil weer te verkleinen. Voor de eerste keer in koers was er een verschil van betekenis.
Voor Iserbyt leek het ook lastig. Waar Orts in het wiel kleefde van Nys, gaf Iserbyt steeds enkele lengtes prijs. Van der Haar met in zijn spoor een krats andere Belgen, had Nys en Orts zelfs niet meer in het vizier en volgde op tien seconden.
Iserbyt werkt niet mee
Nys en Orts deden al het kopwerk, Iserbyt weigerde mee te werken. Het boterde niet en zo kwamen Van der Haar en Vandeputte toch weer terug. Kregen ze daar nog spijt van?
Iserbyt zeker wel, want hij moest snel de pitstop in en dat was het signaal voor Nys en Orts om opnieuw door te trekken (en springen) aan de balken. Van der Haar pokerde en dan was het toch Iserbyt die achter zijn eigen landgenoot begon te rijden. Opnieuw: kreeg hij daar nog spijt van?
Nys of Orts
Met nog twee ronden te gaan, leek ook Iserbyt de handdoek te gooien. Nys en Orts waren de piste in en doken de slotronde in om te bepalen wie zich Europees kampioen mocht noemen. Iserbyt, Vandeputte en Van der Haar streden voor het brons.
Orts was pompaf en drufde niet meer springen bij de balken, Nys vloog er nog over en leek gaan vliegen op weg naar zijn allereerste kampioenentrui bij de profs. Maar Orts was taai en sloop toch weer wat dichterbij. Maar een weerkrachtige Nys gaf geen krimp. Een foutloze technische strook, een laatste heuveltje en de armen mochten in de lucht. De Europese titel was binnen voor de zoon van de Kannibaal van Baal! Orts was dolgelukkig met zijn tweede plaats, Iserbyt werd nog knap derde.
