Komende zondag staat Parijs-Roubaix voor de deur. Gaat het regenen, of blijft het droog? Wat met de kersverse chicane voor het Bos van Wallers? En wie kan Mathieu van der Poel van een tweede zege op rij houden? Wij blikken vooruit.
Over de afwezigheid van Wout van Aert is al genoeg gezegd en geschreven. Het is jammer dat zijn grote doelen – te weten de Ronde en Roubaix – in het water vielen vanwege de valpartij in Dwars Door Vlaanderen, maar de koers wacht op niemand.
De Hel van het Noorden volgt steevast een week na de Ronde van Vlaanderen, al was dat in 2022 niet het geval; destijds werd de Helleklassieker een week later verreden, vanwege Franse presidentsverkiezingen op de tweede zondag van april. En ja, de corona-editie van 2021 vond in oktober plaats.
De eerste
Voor de eerste editie van Parijs-Roubaix moeten we twee eeuwen terug. Jazeker, de eerste keer werd deze koers verreden in het jaar 1896. De Franse krant Le Vélo was de organisator, twee ondernemers uit Noord-Frankrijk hadden in Roubaix een wielerpiste gebouwd die ze extra publiciteit wilden geven.
De Duitser Josef Fischer was de eerste die vanuit Parijs – sinds 1968 ligt de start noordelijker, in Compiègne – Roubaix wist te halen op de fiets. Hij deed 9 uur en 17 minuten over de 280 te verrijden kilometers, goed voor een gemiddelde van ruim dertig kilometer per uur. Nummer twee Charles Meyer eindigde op 25 minuten als tweede.
De laatste
De editie van 2023 zou er een worden die, zoals vele uitgaves, nog lang herinnerd zal blijven. De twee topfavorieten Wout van Aert en Mathieu van der Poel hadden toch vooral ‘geluk’ dat Tadej Pogacar niet startte. De Sloveen verkeerde in bloedvorm, getuige zijn waanzinnige solo in de Ronde de week voordien.
Even goed had ook Van der Poel daar geïmponeerd door met name Van Aert te kleineren op nota bene de Oude Kruisberg, toch niet de lastigste helling van de Ronde. De kopman van Jumbo-Visma wist zich op papier echter gesterkt door de beste ploeg; titelverdediger Dylan van Baarle en Christophe Laporte waren zijn voornaamste luitenanten.
Hoewel VDP daar op papier vooraf weinig tegenin te brengen had, wees de koers uiteindelijk anders uit. Van Aert had geen zin in geduw en getrek voor het Bos van Wallers en koos de strook Haveluy à Wallers voor een bruuske aanval met Laporte. Enkel Van der Poel, John Degenkolb en Stefan Küng konden mee, de rest zat al te ver.
Een pechmoment voor Laporte na het gevreesde Bos van Wallers zorgde voor een andere dynamiek in de koers; plotseling zat Van Aert alleen, terwijl Van der Poel wachtte op ploegmaats Jasper Philipsen en Gianni Vermeersch. Daardoor konden ook de eerder geloste Mads Pedersen en Filippo Ganna aanpikken.
Op Mons-en-Pévèle trok Van der Poel door, om de kopgroep te verkleinen. Van Aert bleek telkens sterk en in staat zijn Nederlandse sportieve rivaal te volgen. Bovendien deed hij amper kopwerk, was dit dan zijn sleutel tot succes? In volle finale leek dat zo te zijn.
Een ongelukkige samenkomst tussen Degenkolb en Van der Poel op Carrefour de l’Arbre zorgde er namelijk voor dat Van Aert kon profiteren met een bliksemaanval. Waar even leek dat de kopman van Jumbo-Visma weg was, kwam het noodlot om de hoek kijken: Van Aert reed lek en zag zijn kansen op winst in rook opgaan.
Van der Poel had zich immers herpakt en ging op en over zijn concurrent. Vanaf dan was het, zeker met Philipsen aan het wiel van Van Aert, gedaan en ging de Nederlandse slokop van het eendagskoersenjaar 2023 – want Sanremo en later het WK kwamen er al bij of zouden er nog bij komen – af op zijn eerste kasseientrofee.
De route
Zoals eerder benoemd ligt de start van de Helleklassieker sedert 1968 in Compiègne. Vanuit daar gaat het in noordelijke richting, op weg naar wat bijna de grens met België is. De eerste bijna 100 kilometer zijn volledig geasfalteerd, maar bij het uitrijden van Troisvilles begint de miserie.
De eerste van 29 kasseistroken is die van Troisvilles naar Inchy. Menig renner zal dan al hebben gevoeld hoe laat het is, maar de echte grote scherprechter is natuurlijk strook 19: de Trouée d’Arenberg, ofwel het Bos van Wallers. Na 164 kilometer koers, met nog 95 te gaan, doemt de hellestrook op.
Deze keer anders dan anders, vanwege het toevoegen – om veiligheidsredenen – van een chicane voorafgaand aan het Bos. Iets dat deze week pas werd beslist en waar de renners het niet helemaal over eens zijn. We moeten zondag kijken wat het gaat geven.
Dan volgt een periode van relatieve rust, maar vanaf 75 kilometer voor de meet volgen de stroken elkaar weer in rap tempo op. De eerste krachtmeting volgt vaak weer rond Orchies (met nog 60 kilometer te rijden), waarna Mons-en-Pévèle belangrijk is; met haar 5 sterren een van de drie zwaarste stroken van deze wedstrijd.
Daar valt de koers vaak al in een kleine plooi, een soort voorbeslissing. Enkele korte stroken vormen dan een soort tussenfase, waarna het vaak in de laatste twintig kilometer nog één keer helemaal los gaat: op Camphin-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre scheidt de beste of scheidden den de besten zich vaak af en vanaf dan wordt bepaald wie wint op de Vélodrome in Roubaix. 
De favoriet
Net als vorige week is wereldkampioen Mathieu van der Poel de te kloppen man. De Nederlander kan iets doen wat tot nu toe tien renners deden: de Ronde en Roubaix in één jaar winnen. De eerste was Heinrich Suter in 1923, deze eeuw deden Peter Van Petegem, Tom Boonen (2x) en Fabian Cancellara (2x) het.
Bovendien kan VDP de zevende worden in een rijtje van renners die in de regenboogtrui Roubaix wonnen. Vorige week werd hij de zesde in een eliterijtje, nu kan hij Marcel Kint (1943), Rik Van Looy (1961 en 1962), Eddy Merckx (1968), Francesco Moser (1978), Bernard Hinault (1981) en Peter Sagan (2018) opvolgen. 
De outsiders
Net zoals vorige week is het zoeken naar renners die Van der Poel weerwerk kunnen bieden. In eerste instantie denk je meteen aan ploeggenoot Jasper Philipsen, al is het de vraag in hoeverre hij de wereldkampioen in de weg zal zitten en of hij even goed kan zijn als vorig jaar. Bovendien staat er nog een rekening open voor het door de mondiaal kampioen geleverde werk in Sanremo.
Voor de rest is de lijst met semi-favorieten in Roubaix altijd groter dan eender welke andere koers, omdat het hier aankomt op timing, de pechfactor een rol speelt, plaatsing belangrijk is en overleven hetgeen de meeste importantie heeft.
Enkele namen die er vorige week in Vlaanderen bovenuit staken: Oliver Naesen, Alberto Bettiol, Laurenz Rex, Mads Pedersen, Oier Lazkano, Iván García Cortina, Mikkel Bjerg, António Morgado, Nils Politt en Riley Sheehan.
Laten we hun vorm maar belonen en hen mixen met geijkte namen als Stefan Küng, Dylan van Baarle, Jonathan Milan en John Degenkolb.
Dit is ons rijtje favorieten voor Parijs-Roubaix:
De sterren
****
Mathieu van der Poel
***
Mads Pedersen & Jasper Philipsen
**
Alberto Bettiol, Oliver Naesen & Nils Politt
*
John Degenkolb, Iván García Cortina, Laurenz Rex & Dylan van Baarle
De vrouwen
We mogen niet vergeten dat sinds enkele jaren Parijs-Roubaix ook een vrouwenkoers heeft. En wat voor één… Vanuit Denain vertrekken de dames voor een wedstrijd van bijna 150 kilometer met liefst zeventien keer een keienstrook.
Mijden de meiden de gevreesde Trouée d’Arenberg, vanaf Hornaing à Wandignies gaat het los. Dat betekent dat de befaamde stroken rond Orchies, Mons-en-Pévèle en andere Carrefours de l’Arbre gewoon bepalen wie de vierde editie van Paris-Roubaix Femmes avec Zwift gaat winnen.
Wat ons betreft blijft de topfavoriete, ondanks dat ze vorige week in eigen land werd verslagen, nog steeds Lotte Kopecky. De wereldkampioene heeft dit voorjaar al haar zinnen gezet op winst in Roubaix en zal er dus alles aan doen als eerste over de streep te komen op de piste in Roubaix. Met onder meer het bewust doen ontbreken van Demi Vollering zet SD Worx vol in op de Belgische.
De tegenstand zoeken we vooral in Marianne Vos. De Nederlandse alleskunner lijkt aan een heuse revival bezig en zag haar naam in deze koers enkel nog maar op plaats twee prijken. Dat kan natuurlijk niet, moet de 36-jarige topper nu denken.
Laten we kijken naar de favorieten bij de vrouwen:
***
Lotte Kopecky
**
Grace Brown & Marianne Vos
*
Lucinda Brand, Alison Jackson & Lorena Wiebes
De televisie
De belangrijkste Franse eendagskoers, voor velen in de wielerwereld draagt deze ook de grootste eer, wordt vanaf 13:30 uur uitgezonden op Sporza op VRT Één. Twintig minuten eerder begint op de Nederlandse televisie de NOS aan haar studio- en live-broadcast.
Wie alles van start tot finish wil volgen, moet natuurlijk ook in deze koers bij ‘The Home of Cycling’ zijn: Eurosport begint om 10:30 uur en blijft tot het einde bij de koers. Op zaterdag starten Eurosport en Sporza bij de vrouwen om 15:00 uur, een kwartier later stapt ook de NOS in.
Vive Paris-Roubaix, geniet ervan!
