Kevin De Jonghe
En dat was het dan alweer. De Tour de France anno 2023 behoort tot de geschiedenisboeken. Jonas Vingegaard werd eindwinnaar van wat we toch een memorabele Tour mogen noemen. En ook onze Belgen hebben we wedstrijd meer dan weten te kleuren. Het is dan ook geen verrassing dat zij ons lijstje van renners met grote onderscheiding domineren.
Beginnen doen we met een man die de Tour echter niet wist uit te rijden. Daar had Wout van Aert uiteraard een goede reden voor. Maar wat een prestaties werden er daarvoor opnieuw geleverd. De Kempenaar had makkelijk drie etappes kunnen winnen, maar ontbrak het Van Aert simpelweg aan klein tikkeltje geluk om dat ook effectief te bewerkstelligen. Wat als Lafay geen wonderbenen heeft? Wat als Philipsen hem niet insluit? Wat als hij zelf meer vastberaden is in Limoges? Wat als die andere Wout dan weer geen superdag kent?
Als, als, als… je koopt er uiteraard niets mee. Maar goed: 5 keer top 5, acht keer in de top 11. Het zegt eigenlijk al alles over de wederom dominante Tour die Van Aert heeft gerreden. Maar dat doet het niét. Want op die manier zouden we immers zijn berewerk voor kopman Jonas Vingegaard nog vergeten. De grootste overwinning van Van Aert werd echter op het thuisfront geboekt, waar hij voor een tweede maal vader werd.
CAMPENAERTS
Waar Van Aert keer op keer in de aanval trok, was dat mogelijk nog meer het geval voor Victor Campenaerts. Zeker in het begin van de Tour niet altijd met even veel succes, maar de goesting en gedrevenheid was er ook toen al. En die is niet verdwenen. Zelfs tot in de laatste dagen van deze Ronde van Frankrijk trok Vocsnor in de aanval, wat ei zo na tot persoonlijk succes leidde voor de hardrijder. Want dat Campenaerts ondanks zijn opgebergde tijdritambities nog steeds hard kan rijden heeft menig collega renner mogen ondervinden.
Oververdiend werd de Lotto-renner hier dan ook voor gelauwerd met de prijs voor de superstrijdlust. Tevens even verrassend als verdiend, want zo stond ook ene Thibaut Pinot tussen de genomineerden. Dat de vaak chauvinistische Fransen toch voor Campenaerts kozen toont aan wat voor een indruk hij heeft gemaakt. Al had diezelfde prijs ook zeker naar Krists Neilands kunnen gaan. Ook de Let heeft er talloze kilometers in de aanval opzitten.
PHILIPSEN
Belgen die deze Tour hebben weten te schitteren; dan mogen we uiteraard ook Jasper Philipsen niet vergeten. Enkele keren zorgde hij dan wel voor controverse, maar dat de ‘Vlam van Ham’ er een schitterende drieweekse heeft opzitten staat absoluut buiten kijf. Het duurde amper een week of Philipsen had er een hattrick aan dagzeges van gemaakt. En met steeds het maximum aan punten te sprokkelen aan de meet was ook toen al duidelijk welke richting de groene trui zou uitgaan.
In Limoges moest Philipsen vervolgens nog de duimen leggen voor Mads Pedersen, maar in rit 11 volgde dan toch een vierde zege. Dat hadden er ook makkelijk 5 of 6 kunnen zijn. De laatste spurtkansen werden hem echter ontnomen, afgezien van de Champs Elysees dan. Daar moest Philipsen dan weer de duimen leggen voor een verrassende Jordi Meeus die hier dan ook terecht mag worden vernoemd. Bij je Tour-debuut winnen op de Champs Elysees, het zijn Tom Boonenachtige exploten.
Nochtans zag het er niet naar uit dat hij in Parijs voor zulke stunt zou kunnen zorgen, afgaande op zijn vorige resultaten in massasprints. Verder dan een zesde plaats kwam de Limburger niet, maar zo zie je maar: de aanhouder wint. Een spreekwoord dat deze Tour niet van toepassing was op Maxim van Gils. Echter heeft ook de sympathieke renner van Lotto Dstny er een geweldige race opzitten met ei zo na winst op de Grand Colombier. Michal Kwiatkowski bleek die dat evenwel net iets te sterk.
VINGEGAARD
En dan komen we uiteraard uit bij de man die Frankrijk zal verlaten met de eindwinst op zak. Dan spreken we over Jonas Vingegaard die voor een tweede maal op rij als geletruidrager mocht pronken met de Arc de Triomphe in het zicht. Een meer dan verdiende eindwinnaar die op dit moment gewoonweg de beste klimmer ter wereld is. Zoals hij zelf aangaf niet de beste allround renner ter wereld – dat is Tadej Pogacar – maar in het zware klimwerk kent Vingegaard zijn gelijke niet.
En dat is intussen mogelijk ook het geval in het tijdritwerk. Het was van een ongekende schoonheid hoe Vingegaard daar door de bochten knalde en de rest op minuten parkeerde. Zijn kers op de taart ook voor deze Tour. Die kon ook Pogacar er tweemaal opleggen. Afgelopen zaterdag nog in Le Markstein en in Cauterets wist de Sloveen de Tour al te redden door – na een oplawaai van Vingegaard de dag voordien – te zegevieren.
NOG MOOI VOLK
Tot slot zijn er nog wel enkele jongens die een eervolle vermelding verdienen. Of wat gedacht van Pogacars ploegmakker Adam Yates die zelf als derde het eindpodium op mocht? Zijn eerst podium in een grote ronde bovendien. Dat na alreeds de eerste etappe te hebben gewonnen en in het geel gestaan te hebben. Ook Jai Hindley fleurde zijn eerste deelname op met een knappe ritwinst én een gele trui, voor Pello Bilbao en Carlos Rodriguez bleef het enkel bij een etappezege maar kunnen ook zij terugkijken op een meer dan geslaagde Tour, getuige hun mooie eindklassering.
Dat net als Felix Gall, die in de strijd om de bollen dan weer net de duimen moest leggen voor Giulio Ciccone. Ook twee jongens die deze Tour hebben voorzien van de nodige portie peper en zout, wat zeker ook kan worden gezegd van Sepp Kuss, die eens te meer dé gedroomde superknecht bij Jumbo-Visma bleek.
LEES OOK: Visma zorgt voor onrust: meer details over ziekte Van Aert
VAN AERT
Beginnen doen we met een man die de Tour echter niet wist uit te rijden. Daar had Wout van Aert uiteraard een goede reden voor. Maar wat een prestaties werden er daarvoor opnieuw geleverd. De Kempenaar had makkelijk drie etappes kunnen winnen, maar ontbrak het Van Aert simpelweg aan klein tikkeltje geluk om dat ook effectief te bewerkstelligen. Wat als Lafay geen wonderbenen heeft? Wat als Philipsen hem niet insluit? Wat als hij zelf meer vastberaden is in Limoges? Wat als die andere Wout dan weer geen superdag kent?
Als, als, als… je koopt er uiteraard niets mee. Maar goed: 5 keer top 5, acht keer in de top 11. Het zegt eigenlijk al alles over de wederom dominante Tour die Van Aert heeft gerreden. Maar dat doet het niét. Want op die manier zouden we immers zijn berewerk voor kopman Jonas Vingegaard nog vergeten. De grootste overwinning van Van Aert werd echter op het thuisfront geboekt, waar hij voor een tweede maal vader werd.
CAMPENAERTS
Waar Van Aert keer op keer in de aanval trok, was dat mogelijk nog meer het geval voor Victor Campenaerts. Zeker in het begin van de Tour niet altijd met even veel succes, maar de goesting en gedrevenheid was er ook toen al. En die is niet verdwenen. Zelfs tot in de laatste dagen van deze Ronde van Frankrijk trok Vocsnor in de aanval, wat ei zo na tot persoonlijk succes leidde voor de hardrijder. Want dat Campenaerts ondanks zijn opgebergde tijdritambities nog steeds hard kan rijden heeft menig collega renner mogen ondervinden.
Oververdiend werd de Lotto-renner hier dan ook voor gelauwerd met de prijs voor de superstrijdlust. Tevens even verrassend als verdiend, want zo stond ook ene Thibaut Pinot tussen de genomineerden. Dat de vaak chauvinistische Fransen toch voor Campenaerts kozen toont aan wat voor een indruk hij heeft gemaakt. Al had diezelfde prijs ook zeker naar Krists Neilands kunnen gaan. Ook de Let heeft er talloze kilometers in de aanval opzitten.
PHILIPSEN
Belgen die deze Tour hebben weten te schitteren; dan mogen we uiteraard ook Jasper Philipsen niet vergeten. Enkele keren zorgde hij dan wel voor controverse, maar dat de ‘Vlam van Ham’ er een schitterende drieweekse heeft opzitten staat absoluut buiten kijf. Het duurde amper een week of Philipsen had er een hattrick aan dagzeges van gemaakt. En met steeds het maximum aan punten te sprokkelen aan de meet was ook toen al duidelijk welke richting de groene trui zou uitgaan.
In Limoges moest Philipsen vervolgens nog de duimen leggen voor Mads Pedersen, maar in rit 11 volgde dan toch een vierde zege. Dat hadden er ook makkelijk 5 of 6 kunnen zijn. De laatste spurtkansen werden hem echter ontnomen, afgezien van de Champs Elysees dan. Daar moest Philipsen dan weer de duimen leggen voor een verrassende Jordi Meeus die hier dan ook terecht mag worden vernoemd. Bij je Tour-debuut winnen op de Champs Elysees, het zijn Tom Boonenachtige exploten.
Nochtans zag het er niet naar uit dat hij in Parijs voor zulke stunt zou kunnen zorgen, afgaande op zijn vorige resultaten in massasprints. Verder dan een zesde plaats kwam de Limburger niet, maar zo zie je maar: de aanhouder wint. Een spreekwoord dat deze Tour niet van toepassing was op Maxim van Gils. Echter heeft ook de sympathieke renner van Lotto Dstny er een geweldige race opzitten met ei zo na winst op de Grand Colombier. Michal Kwiatkowski bleek die dat evenwel net iets te sterk.
VINGEGAARD
En dan komen we uiteraard uit bij de man die Frankrijk zal verlaten met de eindwinst op zak. Dan spreken we over Jonas Vingegaard die voor een tweede maal op rij als geletruidrager mocht pronken met de Arc de Triomphe in het zicht. Een meer dan verdiende eindwinnaar die op dit moment gewoonweg de beste klimmer ter wereld is. Zoals hij zelf aangaf niet de beste allround renner ter wereld – dat is Tadej Pogacar – maar in het zware klimwerk kent Vingegaard zijn gelijke niet.
En dat is intussen mogelijk ook het geval in het tijdritwerk. Het was van een ongekende schoonheid hoe Vingegaard daar door de bochten knalde en de rest op minuten parkeerde. Zijn kers op de taart ook voor deze Tour. Die kon ook Pogacar er tweemaal opleggen. Afgelopen zaterdag nog in Le Markstein en in Cauterets wist de Sloveen de Tour al te redden door – na een oplawaai van Vingegaard de dag voordien – te zegevieren.
NOG MOOI VOLK
Tot slot zijn er nog wel enkele jongens die een eervolle vermelding verdienen. Of wat gedacht van Pogacars ploegmakker Adam Yates die zelf als derde het eindpodium op mocht? Zijn eerst podium in een grote ronde bovendien. Dat na alreeds de eerste etappe te hebben gewonnen en in het geel gestaan te hebben. Ook Jai Hindley fleurde zijn eerste deelname op met een knappe ritwinst én een gele trui, voor Pello Bilbao en Carlos Rodriguez bleef het enkel bij een etappezege maar kunnen ook zij terugkijken op een meer dan geslaagde Tour, getuige hun mooie eindklassering.
Dat net als Felix Gall, die in de strijd om de bollen dan weer net de duimen moest leggen voor Giulio Ciccone. Ook twee jongens die deze Tour hebben voorzien van de nodige portie peper en zout, wat zeker ook kan worden gezegd van Sepp Kuss, die eens te meer dé gedroomde superknecht bij Jumbo-Visma bleek.
