In Ronde Retro blikken we de hele week terug op de schoonste Rondes van Vlaanderen die we de laatste jaren al gezien hebben, om zo jullie honger voor komende zondag nóg wat groter te maken. Voor onze laatste editie gaan we terug naar 2016 in wat voor ons land een jaar werd om nooit meer te vergeten.
Helaas in eerste instantie om alle foute redenen. Enkele weken voor het plaatsvinden van de Ronde van Vlaanderen vonden er immers terroristische aanslagen plaats op de luchthaven van Zaventem en het Brusselse metrostation Maalbeek. Het hele land verkeerde in een shocktoestand. Die traumatische gebeurtenissen vonden plaats op 22 maart, amper twee weken later op 3 april kon de Vlaming zijn gedachten verzetten met een nieuwe editie van Vlaanderens Mooiste. Een jubileumeditie, want die dag was het de 100ste verjaardag van de Ronde.
Een verjaardag die best weleens zwart-geel-rood kan worden gekleurd. Greg Van Avermaet zit op het top van zijn kunnen en knalt dat seizoen eerder al naar de overwinning in de Omloop Het Nieuwsblad. Hij geldt dan ook als dé Belgische hoop op glorie in de Hoogmis. Fabian Cancellara en Tom Boonen kunnen dan weer recordhouder worden met een vierde zege.
PECH VAN AVERMAET
Een nerveuze boel in deze 100ste editie van de Ronde van Vlaanderen. Er volgt de ene valpartij na de andere, waarbij er heel wat renners de strijd al vroeg moeten staken. Op iets meer dan 100 kilometer van de finish slaat het noodlot zo ook toe voor één van de grote topfavorieten: Greg Van Avermaet. Op een recht stuk zowaar kan hij een uitzwenkende BMC-ploegmakker niet meer ontwijken en knalt hij hard tegen de grond. De alarmbellen gaan meteen af en die schrik blijkt terecht. Sleutelbeenbreuk en einde wedstrijd voor de man die zich later dat jaar zou kronen tot olympisch kampioen.
De koers gaat echter onverminderd verder en het is voor het Belgische volk vanaf dan hopen op andere landgenoten als Sep Vanmarcke, Oliver Naesen of Jasper Stuyven. Of kan Boonen nog eens schitteren in de nadagen van zijn carrière?
SAGAN ONTBINDT DUIVELS
De dag van vandaag zijn we gewend dat de grote wedstrijden al erg vroeg openbreken, een jaar of zeven geleden was dat toch net iets anders. Zo is het zo’n 210 kilometer wachten vooraleer de finale echt kan beginnen. Na de beklimming van de Koppenberg schakelt Michal Kwiatkowski een tandje bij, enkel Peter Sagan en even later Vanmarcke kunnen het spoor van de Pool volgen. Het drietal vervoegt de vroege vluchters en voornamelijk Sagan werpt zich op als dé te kloppen man. Cancellara heeft de slag gemist en heeft dus wat recht te zetten.
Het is voor de 35-jarige Zwitser zijn laatste deelname aan de Ronde, maar dat hij nog niet versleten is blijkt bij de beklimming van de Oude Kwaremont. In één ruk wil Cancellara daar het gat naar de kopgroep - die intussen enkel nog bestaat uit het duo Sagan-Vanmarcke – toeknallen met een indrukwekkende demarrage. Kwiatkowski moet iets daarvoor al lossen.
SOLO SAGAN
Hoe indrukwekkend zijn poging ook is, Cancellara geraakt niet tot bij de koplopers die intussen al koers hebben gezet richting de laatste beklimming van de dag: de Paterberg. De niet al te lange maar bijzonder steile beklimming kan de benen volledig afsnijden na een loodzware koers, iets wat ook Vanmarcke die dag ondervindt. Al heeft zijn imponerende medevluchter daar evenwel een groot aandeel in.
Sagan is immers nog eens gaan versnellen en komt solo boven op de Paterberg. Met nog een 13-tal kilometer voor de boeg is de zege evenzeer bijna binnen als toch nog ver weg. Cancellara is nog niet uitgeraasd en blijft zijn jacht op de intussen eenzame leider verderzetten. Met een begenadigd tijdrijder als de Zwitser achter zich weet Sagan alvast dat freewheelend naar de streep rijden geen optie is. De wereldkampioen houdt echter overtuigend stand en mag – in zijn regenboogtrui – de overwinning vieren. Cancellara krijgt als eerbetoon de tweede plaats van Vanmarcke, die het podium compleet maakt.
It’s a wrap! Ziezo, dat was ‘m dan: onze laatste Ronde Retro als opwarmertje voor wat momenteel écht van tel is: De Ronde van Vlaanderen anno 2023. Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar willen er alvast een nieuwe memorabele editie van maken!
