Voor alle duidelijkheid: zo zullen Soudal Quick-Step, Lotto-Dstny, Intermarché-Circus-Wanty, Alpecin-Deceuninck én Jumbo-Visma de revue passeren. Beginnen doen we met de équipe van Patrick Lefevere, die op verschillende vlakken voor een belangrijk jaar komt te staan. Aan de hand van vijf thema’s zullen wij trachten om de situatie bij de verschillende ploegen zo klaar en duidelijk mogelijk voor jullie te schetsen.
RENNERSVERLOOP
Onvermijdelijk beginnen we dan met te kijken welke renners er vertrokken en welke renners er het team kwamen versterken. Bij Soudal Quick-Step was dat voor dit jaar geen al te groot verloop. Mark Cavendish en Zdenek Stybar werden geen nieuw contract aangeboden en mochten dus vertrekken, Stijn Steels en Iljo Keisse hingen de fiets aan de haak. Daarbij leek het geruime tijd te blijven, tot de ploeg plots bekendmaakte dat het contract van Mikkel Honoré in onderling overleg werd ontbonden. Best verrassend gezien de Deen al verschillende flarden van zijn grote talent liet opmerken. Wat uiteindelijk de precieze reden is voor zijn vertrek naar EF Education is niet geweten, maar in de wandelgangen klinkt wel dat Honoré niet al te best in de groep zou hebben gelegen.
Vijf renners weg, drie renners kwamen er uiteindelijk in de plaats. Maar dat zouden één voor één weleens voltreffers kunnen blijken. Wat betreft Tim Merlier kunnen we daar eigenlijk al zeker van zijn. Merlier ontpopte zich bij Alpecin-Deceuninck de laatste jaren tot één van de beste sprinters ter wereld, en zal die lijn ongetwijfeld doortrekken bij The Wolfpack. Met Michael Mørkøv heeft hij daar meteen ook één van ’s werelds beste lead-outs ter beschikking, maar Quick-Step besloot om nog een aantrekker extra aan boord te halen.
Dat met de Deen Casper Pedersen, die net als zovele andere renners in onmin was geraakt met het bestuur van Team DSM. Naar de toekomst toe zou Pedersen ook de opvolger moeten worden van zijn ervaren landgenoot. Als laatste transfer werd er een routinier weggeplukt bij Intermarché-Wanty-Gobert. Zo maakte Jan Hirt immers de overstap tussen de Belgische ploegen en moet die straks alvast Remco Evenepoel gaan bijstaan in de Giro.
STER VAN DE SHOW
De naam is reeds genoemd. Absolute sterkhouder van dit Soudal Quick-Step team is – zeker na vorig seizoen – Remco Evenepoel. Waar hij tot voordien nu en dan nog een ongeleid projectiel bleek te zijn, snoerde hij afgelopen seizoen de mond van zelfs de grootste criticasters. Door de ploeg werd al snel naar buiten gebracht dat Evenepoel stappen had gezet op het mentale vlak, iets wat de grote menigte ook kon aanschouwen na zijn demonstratie in Luik-Bastenaken-Luik. Geen grootspraak maar focussen op de volgende doelen, zonder zich daarbij op te zadelen met al te veel stress.
In tussentijd volgden er zo nog wel een aantal overwinningen, maar vergeef ons dat we meteen de sprong maken naar de Vuelta. Zeker vanaf daar zagen we een ontspannen Evenepoel die genoot van elk moment op de fiets. De manier waarop hij na het veroveren van de rode trui de wedstrijd kon controleren – op één minder momentje na – was indrukwekkend te noemen. En dan volgde er zowaar nog een kers op de taart met winst op het WK.
Evenepoel mag zich dit seizoen dan ook tonen in de regenboogtrui. In het voorjaar mikt hij opnieuw op LBL, om dan door te trekken naar de Giro. Om minstens even goed te doen als vorig seizoen zou hij deze twee wedstrijden al winnend moeten afsluiten. Dat klinkt al bijna als een onmogelijke opdracht, waarmee nogmaals duidelijk wordt wat een topjaar Evenepoel vorig seizoen heeft gekend.
ANDERE SPEERPUNTEN
Maar het blijft uiteraard niet bij de Aerokogel van Schepdaal als we spreken over mogelijk succes voor Soudal Quick-Step. Want hoewel de Belgische formatie steeds meer in de richting van Evenepoel zal kijken qua bezetting - lees: ondersteuning voor grote rondes – heeft Lefevere momenteel nog meer dan genoeg ijzers in het vuur om ook op het klassieke vlak te scoren. Een garantie op succes lijkt daar alvast het sprintersduo Fabio Jakobsen – Tim Merlier, dat in sprintkoersen als Kuurne-Brussel-Kuurne hun bijdrage moet kunnen leveren.
Verder wordt het uitkijken naar Julian Alaphilippe, die na een desastreus 2022 zijn riante loon dit voorjaar zal moeten verantwoorden. Dat zijn niet onze woorden, wel die van manager Lefevere. De druk die hij de Fransman heeft opgelegd zou positief kunnen uitdraaien maar ook het tegenovergestelde is zeker niet ondenkbaar. Gelukkig voor ‘Juju’ zijn er bij Quick-Step ook nog voldoende bliksemafleiders, zonder daarbij oneerbiedig over te komen voor mannen als Kasper Asgreen, Yves Lampaert of Florian Sénéchal. Al zullen voornamelijk ook die laatste twee zich middels voorjaarssucces moeten verantwoorden bij de grote baas.
DARK HORSE
In een ploeg die amper of niet is veranderd en waarbij de grote lijnen dus nog steeds dezelfde zijn als de voorbije jaren is het niet al te makkelijk om mogelijke verrassingen aan te duiden. En tóch zijn die er. Denk daarbij bijvoorbeeld aan Ethan Vernon (foto onderstaand) die aan zijn tweede jaar is begonnen bij The Wolfpack. En dat deed hij voorlopig al op een indrukwekkende manier. In de Trofeo Ses Salines – Alcudia werd de snelle Brit nog tweede, om vervolgens in de Trofeo Palma wél de hoofdvogel af te schieten. Dat door onder meer Biniam Girmay te kloppen. Qua adelbrieven kan dat wel tellen.
Als tweede naam halen we Martin Svrcek naar boven. Op de eigen clubwebsite omschreven als een complete renner die uitstekend uit de voeten kan in de bergen én over een geweldig eindschot beschikt. Hij maakte pas afgelopen zomer de overstap en begint dus aan zijn eerste volledige seizoen bij Quick-Step. De Slowaak werd al omschreven als een toptalent en is het dus reikhalzend uitkijken naar wat de landgenoot van Peter Sagan allemaal in zijn mars heeft. Voorlopig is het wel nog even afwachten wat zijn programma wordt.
STRUIKELBOK
Afsluiten doen we met te kijken naar waar de mogelijke addertjes onder het gras zich zullen begeven. In eerste instantie denken we daarbij dan toch meteen aan het sprintersduo Jakobsen-Merlier. De klassiekers waar er met quasi zekerheid zal worden gesprint zijn immers niet al te dik bezaaid en beide heren zullen ongetwijfeld hun deel van de koek willen. Bij Alpecin-Deceuninck zagen we al dat twee topsprinters in een ploeg (Merlier en Philipsen, nvdr) niet altijd makkelijk te managen zijn.
Tot slot lijkt het ook onontbeerlijk voor Lefevere & co dat al zijn toppers in uitstekende vorm zullen moeten verkeren voor de grote klassiekers. De kracht van dit team lijkt immers nog steeds te moeten komen van overtal te creëren in de finales om de absolute kanjers genre Van Aert-Van der Poel het nakijken te kunnen geven.
