WN Redactie
Oscar Onley begint in 2026 aan een nieuw hoofdstuk bij INEOS Grenadiers. Na vijf seizoenen bij Picnic PostNL en zijn voorgangers – inclusief twee jaar in de opleidingsploeg – maakt de Schot de overstap naar de Britse topformatie. Dat doet hij met een vierde plaats in de Tour de France op zak, het resultaat van zijn definitieve doorbraak op het allerhoogste niveau. Toch blijft Onley opvallend nuchter. Sterker nog: hij is ervan overtuigd dat er nog veel rek op zit.
Dit najaar blikte de 23-jarige klimmer uitgebreid terug op zijn uitzonderlijke seizoen. Van ruwe diamant in het Development Team DSM groeide hij in korte tijd uit tot klassementskopman in de grootste koers ter wereld. Die vierde plaats in Parijs – achter Tadej Pogačar, Jonas Vingegaard en Florian Lipowitz – weet Onley echter goed te plaatsen.
“Ik heb overperformed, maar het resultaat laat wel zien welk niveau ik kan halen”, stelt hij eerlijk. “Ik was de vierde beste klimmer en de vierde beste klassementsrenner in de Tour. Dat durf ik wel te zeggen.” Met andere woorden: hij presteerde boven verwachting, maar niet boven zijn plafond. “Dat geeft me juist veel motivatie voor de toekomst.”
LEES OOK: Breaking: Gevoelige overstap in peloton helemaal rond
Tijdrit als sleutel tot progressieOnley weet ook precies waar hij nog stappen kan zetten. “Ik kan zeker nog beter. Vooraf wist ik al dat de tijdrit een zwak punt van mij is. Ik weeg zestig kilo en heb niet de meeste power.” Toch ziet hij daar geen excuus in. “Jonas Vingegaard weegt ongeveer evenveel en hij kan wél goed tijdrijden. Op dat vlak kan ik dus nog veel winnen. Dat motiveert me enorm.”
Het zijn woorden die passen bij een renner die zijn eigen ontwikkeling scherp analyseert, zonder zich te verliezen in euforie. De Tour heeft hem geen andere persoon gemaakt, benadrukt hij.
Nuchter gebleven na doorbraak
“Veel mensen denken dat mijn leven echt veranderd is, maar zo voelt het niet”, zegt Onley. “Ik fiets nog altijd en ik geniet er nog steeds van.” Natuurlijk is er meer aandacht. “Meer mensen kennen mijn naam, dat is leuk, maar ook een beetje raar. Het is niet iets waar ik aan gewend ben.”
De essentie is echter hetzelfde gebleven. “Veel veranderd? Nee, dat niet.”
Met die houding begint Onley straks aan zijn avontuur bij INEOS Grenadiers: met ambitie, zelfkennis en het besef dat zijn vierde plaats in de Tour geen eindpunt was, maar pas het begin.
