Stan Strubbe
Achter de successen en ereplaatsen uit het verleden schuilt soms een verhaal dat jarenlang verborgen blijft. Dat geldt ook voor Leif Hoste. De voormalige topcoureur, die driemaal tweede werd in de Ronde van Vlaanderen, heeft in een aangrijpend interview zijn alcoholverslaving publiekelijk bekendgemaakt. In gesprek met Het Laatste Nieuws spreekt Hoste zonder omwegen over een strijd die hij zelf omschrijft als “een kwestie van leven en dood”.
“Kende geen dag en nacht meer”
Hoste begint zijn getuigenis met een rauwe schets van hoe diep hij is gezakt. “Ik kende geen dag en nacht meer. Alles werd gedreven door een constante drang naar drank”, vertelt hij. De ex-renner belandde meermaals op de spoeddienst, soms met meer dan 4,5 promille alcohol in zijn bloed. “Minstens tien keer ben ik opgenomen geweest. Wanneer ik weer een beetje aanspreekbaar was, zeiden dokters: ‘Als je zo verder doet, is het over en uit.’”
Wat daarop volgde, illustreert de machteloosheid van de verslaving. “Ik wilde helemaal niet dood, maar anderhalf uur later trok ik mijn broek en schoenen aan, haalde het infuus uit mijn arm en vluchtte uit het ziekenhuis. Onderweg kocht ik bij Colruyt twee flessen pure vodka. Zo krachtig was het”, aldus Hoste.
De zoveelste volwassene die in de alcoholput gezogen wordt. En nog steeds ligt in België de valkuil van deze drug open voor jongeren vanaf 16 jaar. Jawel: 16 jaar. Schuldig verzuim.
— Peter van Limpt 🌱 (@petervanlimpt6) December 21, 2025
Ex-wielrenner Leif Hoste worstelt met zware alcoholverslaving. https://t.co/o0yjEjnypB
Leven na de koers
Hoste geeft toe dat niet alleen zijn sportieve loopbaan, maar ook zijn privéleven zwaar begon te wegen. “Mijn carrière voelde op een bepaald moment als een mislukking”, zegt hij. Daarbovenop kwamen een scheiding en een verwaterd contact met zijn dochter. “Ik kon alles niet meer op een gezonde manier verwerken.”
Alcohol bood hem schijnbaar houvast. “Het is raar om te zeggen, maar door de drank kreeg ik rust en controle. Ik vond troost in de fles”, legt Hoste uit. Maar die troost had een dodelijke prijs. “Voor je het weet, rol je erin en zit je er tot de neusgaten in. En dan krijg je geen adem meer.”
Volgens Hoste evolueerde zijn gebruik uiteindelijk naar iets wat onvermijdelijk fataal dreigde te worden. “Drie flessen vodka per dag. Een gewone mens overleeft dat niet”, citeert hij een arts die hij al dertig jaar kent. De waarschuwingen waren duidelijk, maar het keerpunt liet lang op zich wachten.
Intussen is de situatie veranderd. Hoste drinkt nu al een half jaar geen alcohol meer en kijkt met realisme naar zijn toekomst. “Ik ben een verslaafd persoon. Ik moet het aanvaarden en ernaar leven”, klinkt het. Voor hem betekent dat een leven zonder alcohol.
