WN Redactie
was de beste in de Grand Prix Cycliste de Québec. De ... versloeg ... en ... voor de zege in de eerste van twee Canadese World Tour-koersen.
Een deel van het circus dat het wielerpeloton heet was neergestreken in Canada. Traditioneel, hoewel de laatste twee jaar vanwege de coronapandemie de Noord-Amerikaanse klassiekers wegvielen, zouden de Grand Prix Cycliste de Québec op vrijdagavond Belgische tijd en de Grand Prix Cycliste de Montréal op zondagavond Belgische tijd het decor vormen voor twee allerlaatste tests voor de wereldkampioenschappen die twee weken later volgden.
Met Québec dus als eerste op het programma, zestien rondjes in en rond de stad in het Zuidoosten van Canada met de Côte des la Montagne en Côte des Glacis als scherprechters en een vals platte sluipmoordenaar als aankomststrook. Topfavoriet? Wie anders dan Wout van Aert. Zowat alles wat hij dit jaar op twee wielen aanraakt, verandert in goud. Maar met Tadej Pogacar had de Canadese organisatie nog zo'n wondercoureur aan de start staan.
WACHTEN, WACHTEN, WACHTEN...
Van de vijf renners die de hele dag de kop van de koers kleurden, klonk enkel die van Damiano Caruso (Bahrain-Victorious) als een bekende. De nummer twee van de Giro d'Italia van 2021 kreeg met Sébastien Grignard (Lotto-Soudal) en Stan Van Tricht (Quick-Step Alpha Vinyl) wel twee Belgen mee vooraan. Er gebeurde voor de rest niet heel veel, het was wachten tot de finale ging losbarsten.
Op 40 kilometer van de streep kwam er wat verandering in de zaak, toen zich een groep van vijf achtervolgers vormde. Nederlands kampioen Pascal Eenkhoorn (Jumbo-Visma) en Amerikaans talent Quinn Simmons (Trek-Segafredo) waren de blikvangers. En belangrijk: Van Aert had dus een mannetje mee en kon zich verschuilen in het peloton. De vier werden negen koplopers, maar niet veel later zorgde UAE Team Emirates voor een hergroepering.
SPECTACULAIR SLOT
Dus was alles met nog twee rondes te gaan te herdoen. In de voorlaatste ronde viel David Gaudu aan op de Côte de la Montagne. De Franse kopman van FDJ moest natuurlijk van de andere favorieten af zien te komen om kans te maken op de winst. Veel ruimte kreeg hij echter niet. Met het luiden van de bel maakte Van Aert de oversteek van het peloton naar een gevaarlijke kopgroep met onder meer Pogacar.
Nadat alles nog eens samenkwam was het tijd voor de ultieme jump op het heuvelachtige duo richting de binnenstad van Québec. Op weg richting die twee heuveltjes kwam een groep van vier voorop, met daarbij Nathan Van Hooydonck. Opnieuw zat Van Aert dus in een zetel, maar kort voor de Côte de la Montagne was het ook met dit groepje gedaan.
Jumbo-Visma controleerde vervolgens de boel op de Côte de la Montagne, op de Côte des Glacis was die controle voorbij toen Benoît Cosnefroy aanviel. De Fransman van AG2R Citroën Team reed iedereen uit de wielen en zag de rest pas na de finish terug. Achter hem kwam Van Aert tekort om de koers naar zijn hand te zetten, hij werd vierde en verloor de sprint van Michael Matthews (Team BikeExchange-Jayco) en Biniam Girmay (Intermarché-Wanty-Gobert).
Met Québec dus als eerste op het programma, zestien rondjes in en rond de stad in het Zuidoosten van Canada met de Côte des la Montagne en Côte des Glacis als scherprechters en een vals platte sluipmoordenaar als aankomststrook. Topfavoriet? Wie anders dan Wout van Aert. Zowat alles wat hij dit jaar op twee wielen aanraakt, verandert in goud. Maar met Tadej Pogacar had de Canadese organisatie nog zo'n wondercoureur aan de start staan.
WACHTEN, WACHTEN, WACHTEN...
Van de vijf renners die de hele dag de kop van de koers kleurden, klonk enkel die van Damiano Caruso (Bahrain-Victorious) als een bekende. De nummer twee van de Giro d'Italia van 2021 kreeg met Sébastien Grignard (Lotto-Soudal) en Stan Van Tricht (Quick-Step Alpha Vinyl) wel twee Belgen mee vooraan. Er gebeurde voor de rest niet heel veel, het was wachten tot de finale ging losbarsten.
Op 40 kilometer van de streep kwam er wat verandering in de zaak, toen zich een groep van vijf achtervolgers vormde. Nederlands kampioen Pascal Eenkhoorn (Jumbo-Visma) en Amerikaans talent Quinn Simmons (Trek-Segafredo) waren de blikvangers. En belangrijk: Van Aert had dus een mannetje mee en kon zich verschuilen in het peloton. De vier werden negen koplopers, maar niet veel later zorgde UAE Team Emirates voor een hergroepering.
SPECTACULAIR SLOT
Dus was alles met nog twee rondes te gaan te herdoen. In de voorlaatste ronde viel David Gaudu aan op de Côte de la Montagne. De Franse kopman van FDJ moest natuurlijk van de andere favorieten af zien te komen om kans te maken op de winst. Veel ruimte kreeg hij echter niet. Met het luiden van de bel maakte Van Aert de oversteek van het peloton naar een gevaarlijke kopgroep met onder meer Pogacar.
Nadat alles nog eens samenkwam was het tijd voor de ultieme jump op het heuvelachtige duo richting de binnenstad van Québec. Op weg richting die twee heuveltjes kwam een groep van vier voorop, met daarbij Nathan Van Hooydonck. Opnieuw zat Van Aert dus in een zetel, maar kort voor de Côte de la Montagne was het ook met dit groepje gedaan.
Jumbo-Visma controleerde vervolgens de boel op de Côte de la Montagne, op de Côte des Glacis was die controle voorbij toen Benoît Cosnefroy aanviel. De Fransman van AG2R Citroën Team reed iedereen uit de wielen en zag de rest pas na de finish terug. Achter hem kwam Van Aert tekort om de koers naar zijn hand te zetten, hij werd vierde en verloor de sprint van Michael Matthews (Team BikeExchange-Jayco) en Biniam Girmay (Intermarché-Wanty-Gobert).
Voor Cosnefroy was het zijn dertiende profzege en de eerste dit jaar. Eerder dit jaar leek hij de Amstel Gold Race te winnen, maar de finishfoto besliste dat Michal Kwiatkowski hem klopte.
