De wielersport brengt heel wat emoties met zich mee. Vreugde en verdriet kunnen behoorlijk dicht bij elkaar liggen. Dat weten Wout van Aert en vrouw Sarah De Bie uiteraard als geen ander. En het financiële mag bij hen dan wel een mooi extraatje zijn, het is zeker niet het belangrijkste.
Niemand zou willen ruilen
Zeker na de twee grote valpartijen van Van Aert vorig jaar beseffen ze in de Kempen maar al te goed dat een rennersleven bijzonder hard kan zijn. Een luxeleventje valt het dan ook bezwaarlijk te noemen. Al heeft Sarah wel het besef dat het de nodige privileges met zich meebrengt. Zou ze soms willen wisselen met iemand met een ‘gewone’ job?
Dat niet meteen, maar bij haar vriendinnen zal dit andersom ook niet direct zijn, zo stelt ze. “We beseffen natuurlijk heel goed dat we door wat Wout doet een heel mooi leven hebben. Het brengt ons heel veel mooie dingen. Maar eerlijk gezegd: de dichte vrienden – die er ook zijn op de moeilijke momenten – die willen niet wisselen. Daar ben ik tamelijk zeker van.”
Zoals reeds aangegeven is het immers niet een en al glorie als renner. Zeker niet bij Van Aert het afgelopen jaar. Sarah heeft er hem wel helpen door spartelen, zo zegt ze bij Het Nieuwsblad. “Ik heb het voorbije jaar geleerd om snel de knop om te draaien. Verder doen en positief blijven.”
“Als Wout zich na al die tegenslagen een keer niet meteen mentaal kan opladen, dan is het aan mij en de andere mensen in zijn omgeving om wel snel te schakelen. Natuurlijk ben je bezorgd, maar ik heb geleerd om positief vooruit te kijken.”
Heftige toestanden voor de kinderen
Niet makkelijk, en dan zijn er ook nog de kinderen die de zware ongevallen van papa meekrijgen. “Als je echtgenoot een zwaar ongeval krijgt, dan word je normaal opgebeld. Wij zien het live gebeuren en alle andere Belgen ook, waardoor veel mensen er ook nog eens over beginnen tegen de kinderen.”
“Ik snap dat ook wel, maar dat maakt het niet makkelijker om te verwerken. Misschien is het belachelijk om te zeggen, maar we leren er ook uit. Wouts val in de Vuelta zagen we ook op tv, maar toen hebben we sneller gereageerd. Wegnemen van de tv en een spelletje beginnen spelen.”