Lefevere verklapt wat écht gebeurde na zijn afscheid

We hebben afgelopen winter afscheid moeten nemen van een icoon in de wielersport. Puur op professioneel vlak uiteraard, want Patrick Lefevere zwaaide af als CEO van Soudal Quick-Step na een rijkgevulde carrière. En dat mocht duidelijk stevig gevierd worden.

LEES OOK: Bom barst: Lefevere en Quick-Step plots op ramkoers

Geen emotiemens

Uiteraard werd hij tijdens het voorjaar ook enkele keren letterlijk in de bloemetjes gezet, zoals dat bijvoorbeeld gebeurde voor aanvang van De Omloop Het Nieuwsblad. Dat moet hem toch hebben aangegrepen als emotioneel mens?”Ik bén geen emotionele mens”, weerlegt hij. “Thuis, of op een begrafenis, kan ik volschieten, maar tijdens de koers nooit.”

Hij verroerde dan ook geen vin toen hij het nieuw bekendmaakte tegenover de ploeg dat hij zou stoppen. “De halve zaal barstte in tranen uit, maar ik niet. Ik heb wél drie dagen aan een stuk gefeest. Eerst heb ik in het hotel iets met de renners gegeten. Maar die staan direct recht zodra hun bord leeg is: een beetje facetimen met de mama.”

Drie dagen op de lappen

Maar voor Lefevere was dat allesbehalve het einde van de avond, laat staan de volgende driedaagse. Zo maakt hij bij Humo duidelijk dat ze er stevig zijn ingevlogen. “We zijn dan met de staf naar een Belgisch café afgezakt: we hebben schlagers gezongen, het dak is eraf gegaan”, begonnen de festiviteiten.

Daags nadien was er een mosselsouper voor mecaniciens en verzorgers. Niet voor hem, maar na het eten wordt hij wel gepolst, zo zegt Lefevere zelf:  “Na het dessert sturen ze dan een sms: ‘Kom je nog een drinken, patron?’ Codetaal voor: ‘Kom je de rekening betalen?’ Die ga ik dan braaf betalen, en ik neem dan nog een pousse-café. Aan het eind stond iedereen op tafel te dansen.”

Maar dan moest het gekste mogelijk nog volgen. In het buitenverblijf van ploegleider Wilfried Peeters was ook op dag drie een feestje. Lefevere speelde het slim met wat wijn, in tegenstelling tot de anderen. “De rest zat aan de gin-tonic. Wilfried, die nochtans iets kan hebben, is ’s avonds − boink! – achterovergevallen”, doet Lefevere uit de doeken.