Yorrith Haan
Tadej Pogacar zorgde voor een unicum in Milaan-Sanremo door als topfavoriet al op de Cipressa ten aanval te trekken. Een zeldzame strategie, maar geen succesvolle. De Sloveen probeerde de koers hard te maken, maar Mathieu van der Poel pareerde moeiteloos. Het laat UAE Team Emirates met een analysewerk achter, al had Thijs Zonneveld de ploeg al voorgedaan in zijn podcast In Het Wiel.
Tactische keuzes: Cipressa of Poggio?
Van tevoren stond UAE Team Emirates voor een dilemma: wachten tot de Poggio of eerder toeslaan? “Ze moeten kiezen,” stelt Zonneveld. “Meer plekken dan de Cipressa of de Poggio zijn er niet.” Uiteindelijk viel de keuze op de Cipressa, de langste klim van de dag. “Hoe langer de inspanning, hoe meer het Pogacar ligt.”
Maar Van der Poel gaf geen krimp. Volgens Zonneveld is de Nederlander bijna onaantastbaar op korte hellingen. “Of het nu twee, vier of acht minuten klimmen is, hij blijft erbij. Pas bij een beklimming van twintig minuten kantelt het in het voordeel van Pogacar.” De Cipressa voldeed dus niet aan de ideale voorwaarden om zijn rivaal te lossen.
Waarom de Cipressa-aanval niet werkte
Een belangrijke factor was het hoge tempo van het peloton. “Ze reden 37,6 km/u gemiddeld over de Cipressa. Dan is in het wiel zitten een enorm voordeel,” legt Zonneveld uit. Pogacar moest dus een veel hoger vermogen trappen dan zijn rivalen, en dat was niet houdbaar.
Daarnaast was hij te vroeg geïsoleerd. “Wat UAE zou willen, is dat Del Toro nog langer had doorgetrokken. Dan kan Pogacar later aanvallen, op een moment dat Van der Poel wél kwetsbaar is.” Nu was hij op zichzelf aangewezen en moest hij te vroeg gaan.
Een slimme zet, maar niet perfect uitgevoerd
Ondanks het mislukken van de aanval ziet Zonneveld wel een vooruitgang in UAE’s tactiek. “Vorig jaar zagen ze dat alleen op de Poggio aanvallen niet werkte. Dit is dus een soort wanhoopspoging, maar wel een slimme.”
De uitvoering liet echter te wensen over. Pogacar vertrouwde op brute kracht en liet strategisch steken vallen. “Hij had beter kunnen doen alsof hij kapot zat, in plaats van voortdurend aan te vallen.”
Pogacar's druistigheid versus Van der Poel's koelbloedigheid
Op de Poggio ging de Sloveen opnieuw in de aanval, maar weer zonder succes. “Hij zag een meter ruimte en ging er meteen vandoor. Maar dat eerste deel is daar niet geschikt voor, met een paar scherpe bochten.”
De ervaring van Van der Poel gaf uiteindelijk de doorslag. “Pogacar is gewend om zijn finales te winnen door simpelweg de sterkste te zijn. Maar Van der Poel is al zijn hele leven bezig met finales winnen op tactiek. Daar ligt het verschil.”
