Yorrith Haan
Het WK in Rwanda werd voor Remco Evenepoel een verhaal van pieken en dalen. Nauwelijks een week na zijn glorieuze tijdrittitel moest hij in de wegrit toezien hoe Tadej Pogacar opnieuw wereldkampioen werd. Evenepoel verloor niet alleen de aansluiting met de Sloveen, maar wisselde onderweg ook twee keer van fiets. Wat er misging? Volgens zijn mecanicien en neef Dario Kloeck eigenlijk niets.
De eerste wissel was onvermijdelijk. “Bij zijn eerste fiets brak het zadel af nadat hij door een put reed vlak voor de Mount Kigali,” legde Kloeck uit. “De klem brak, het zadel kantelde naar beneden. Remco reed lang rond met een kapotte fiets. Daar kan je niets aan doen.”
LEES OOK: Ploeggenoten komen met waarheid over fietswissel Evenepoel
Tweede wissel kost tijdDie eerste wissel verliep vlot. Evenepoel sloot snel weer aan bij de achtervolgers en liet ploegmaat Quinten Hermans het vuile werk opknappen in de jacht op Pogacar en Del Toro. Maar op de kasseien van de Côte de Kimihurura ging het opnieuw mis: Evenepoel stond stil, sloeg gefrustreerd op zijn stuur en stapte nogmaals over op een andere fiets.
Volgens Kloeck was dat niet nodig. “We hebben het zadel van die tweede fiets drie keer nagemeten. Het stond exact even hoog als op zijn andere fiets. Er was niets mis. Ik denk dat het vooral frustratie was. Hij verloor daardoor onnodig veel tijd.”
Frustratie boven techniek
Wat bedoeld was als een mechanisch probleem, bleek achteraf meer een kwestie van gevoel en emotie. “Remco zat in een stresssituatie,” aldus Kloeck. “Dat maakt dat hij misschien sneller aan een wissel denkt. Maar technisch was er niets fout.”
De woorden van zijn mecanicien maken duidelijk: het WK van Evenepoel werd niet enkel bepaald door benen of materiaal, maar ook door frustratie op cruciale momenten.
