Yorrith Haan
Tadej Pogacar heeft vrijdag in Peyragudes opnieuw laten zien dat hij niet alleen de sterkste is, maar ook de meest intuïtieve renner van het peloton. Zonder oortje, zonder tijdritfiets en puur op gevoel knalde hij naar zijn vierde ritzege in deze Tour. “Ik wilde dat het perfect zou zijn, maar ik heb volledig op mezelf vertrouwd.”
De klimtijdrit naar Peyragudes stond al sinds december met rood omcirkeld in het schema van Pogacar. “Deze tijdrit was een groot vraagteken. Alles moest kloppen,” vertelde de Sloveen na zijn demonstratie. “Mijn team heeft geweldig werk geleverd. Ik voelde me ontspannen en klaar. En dan is het gewoon: gaan.”
LEES OOK: Ook in klimtijdrit staat er geen maat op buitenaardse Pogacar
“Ik reed blind, maar voelde dat het goed zat”Opvallend: Pogacar reed op een gewone wegfiets, met een standaard helm en zonder radioverbinding. “Dat was een bewuste keuze. We rijden 99% van de koersen op een wegfiets. Op basis van onze berekeningen en het comfortniveau voelde dat beter. Het heeft gewerkt.”
Tussenpunten gaven hem richting, maar geen exacte tijdsinfo. “Ik zag dat ik al vroeg in het groen stond, dat gaf me vertrouwen. Daarna zag ik dat het verschil groter werd. Zo wist ik dat mijn pacing goed zat.”
Maar zelfs Pogacar is menselijk. “Ik ging bijna over mijn limiet. Op het einde moest ik mezelf echt even herpakken. Gelukkig kon ik vlak voor de slotstrook nog ademhalen en iets overhouden voor die laatste kick. Ik deed gewoon alles zonder al te veel na te denken en op gevoel.”
Vleugels zonder stuur
De keuze voor eenvoud pakte dus perfect uit. Geen high-tech pak of extreme positie, wel pure klasse, souplesse en koersinstinct. “Ik wist dat ik alles moest geven. En dat heb ik gedaan, van start tot finish.”
