Stan Strubbe
De strijd is gestreden voor Primož Roglič in deze Giro d’Italia. De kopman van Red Bull - BORA - hansgrohe hield kranig vol na drie eerdere valpartijen en een mentale dreun op zondag, maar na een nieuwe tuimelperte in de zestiende rit richting San Valentino moest hij dinsdag alsnog de handdoek in de ring gooien. Een verrassing, want vanmorgen stond hij nog strijdvaardig aan de start. Maar op 94 kilometer van de meet was het dan toch gedaan.
LEES OOK: Roglic kiest voor opvallende koerskalender in 2026
Vierde val is er te veel aanDe beslissing kwam er na een nieuwe valpartij in de openingsfase van de loodzware bergrit. Roglič ging opnieuw tegen het asfalt, al voor de vierde keer deze Giro. Hij probeerde nog verder te fietsen, maar gaf uiteindelijk op. Ook Carapaz ging tegen de vlakte, maar die kon wel weer aansluiten bij het peloton. Voor Roglič was het over en uit.
💥 The winner of the 2023 #GirodItalia was caught in a crash in the downhill, alongside @RichardCarapazM.
— Giro d'Italia (@giroditalia) May 27, 2025
The Ecuadorian made it back to the peloton, but the Slovenian has left la Corsa Rosa
Speedy recovery @rogla ❤️🩹 https://t.co/ZnOZwXLh4C
De Sloveen begon deze ronde al met tegenslag. Hij ging tegen de grond in de gravelrit naar Siena, viel opnieuw tijdens de verkenning van de tijdrit in Pisa en werd zaterdag meegesleurd in de massale crash. Zondag zakte hij na een tegenvallende bergetappe terug naar de tiende plaats in het klassement, op bijna vier minuten van leider Isaac Del Toro. Een mentale tik die hem zichtbaar raakte.
“Ik vecht om te overleven”
Op de rustdag bleef het lang onduidelijk of Roglič überhaupt nog zou starten. Uiteindelijk tekende hij dinsdagochtend wel gewoon het startblad in Piazzola sul Brenta. “Gisteren kon ik zelfs nog niet fietsen,” zei hij voor de camera van Sporza. “Maar vandaag gaat het iets beter. Wat dat betekent, zullen we wel zien.”
Al gaf hij toen ook toe dat het klassement definitief van de baan was: “Het is niet realistisch meer. Ik vecht om te overleven. Als het lukt, blijf ik rijden.” Die strijd duurde dus nog geen honderd kilometer: de vierde valpartij was de definitieve nekslag.
