Mats Buelinckx
Het Critérium du Dauphiné werd afgelopen donderdag opgeschrikt door een massale valpartij. De vijfde etappe werd geneutraliseerd nadat tientallen renners, waaronder leider Remco Evenepoel, tegen de grond gingen. De kopman van Soudal Quick-Step kwam er met de schrik vanaf, maar beseft dat hij geluk heeft gehad.
“Op het moment zelf had ik wel een heel somber gevoel”, vertelde Evenepoel na de etappe aan Het Nieuwsblad. “Ik bleef even zitten omdat ik mijn knie niet meteen kon bewegen, en ik dacht: moet dat nu weer gebeuren, na mijn lange weg terug, en zeker na mijn goede gevoel van gisteren? Ik zat met van alles in mijn hoofd.”
LEES OOK: Philipsen dient Evenepoel van antwoord na diens kritiek
Een slagveld“Maar door de neutralisatie kon ik de tijd nemen om alles te laten bezinken en toen de adrenaline gezakt was, voelde ik gelukkig snel dat alles normaal bewoog. Er waren gasten die er veel erger aan toe waren, van wie je meteen doorhad dat ze hun sleutelbeen hadden geblesseerd. Het was een slagveld.”
“Mijn helm heeft mij gered”, ging de wereldkampioen tijdrijden verder. Evenepoel beseft ook dat het peloton voor een andere aanpak had kunnen kiezen. “Het was het laatste gevaarlijke punt van de dag. En we wisten dat er in de vorige afdaling ook al gevallen was, dus we hadden misschien voor iets meer rust kunnen zorgen.”
“De ploegdokter heeft enkele controles gedaan, maar niks ergs. Enkel oppervlakkige schade, geen reden om niet te starten vandaag. Het is deel van onze sport om de volgende dag gewoon weer op de fiets te kruipen", aldus Evenepoel nog voor de start.
Negatieve gedachten
Is het voor Evenepoel wel nog leuk om zo te moeten koersen? "Ik hou nog altijd van mijn job, maar mijn job is koersen winnen zoals in de tijdrit en niet op de grond liggen. Op dit soort momenten begin je er wel iets negatiever over te denken. Waarom al die druk naar voren als we de afdalingen ingaan? Waarom wil iedereen almaar snellere fietsen met snellere banden en minder grip? Er zijn veel ‘waaroms’, maar geen antwoorden."
Mäder
Maar Evenepoel kan zijn situatie wel plaatsen. Vorig jaar reed ik tien seconden vóór iemand die is overleden”, denkt hij terug aan Gino Mäder die vorig jaar overleed na een ongeluk in de Ronde van Zwitserland. “Valpartijen maken helaas deel uit van de sport, maar soms krijg je helaas ook te maken met de dood. En dat helpt me om moeilijke momenten te accepteren en de moraal hoog te houden.”
