WN Redactie
Mathieu van der Poel maakte bij zijn rentree in Namen niet alleen indruk met zijn benen, maar ook met zijn hoofd. De wereldkampioen koos in de Wereldbeker bewust voor een afwachtende koers en sloeg pas in de slotronde toe. Het leverde hem meteen de zege op, na een intense strijd met Thibau Nys, Michael Vanthourenhout en Lars van der Haar.
Dat Namen geen plek is om lichtzinnig rond te rijden, ondervond Van der Poel al vroeg. Het parcours vroeg voortdurend om keuzes, en precies daar lag volgens hem de sleutel. “Het is altijd zwaar hier, maar uiteindelijk ben ik blij met de zege”, zei hij na afloop. Vooral de sterkte van zijn concurrenten viel hem op. “Niet alleen Thibau, maar ook Michael en Lars waren echt goed.”
LEES OOK: Vanthourenhout maakt zich zorgen: "Wordt nog enkel erger"
Bewust wachten tot het juiste momentVan der Poel gaf toe dat hij al vroeg in de wedstrijd besloot om zijn kaarten niet meteen op tafel te leggen. “Ik had vrij snel in mijn hoofd om te wachten tot het einde om mijn move te maken”, legde hij uit. Dat betekende: volgen, controleren en niet panikeren als het tempo even stilviel of er een gaatje viel. “Ik voelde me best goed aan het einde, en dat was het belangrijkste.”
Die aanpak bracht ook risico’s met zich mee. In het midden van de koers kwam Van der Poel ten val, iets wat hij zelf toeschreef aan kleine foutjes in het wiel. “Ik maakte soms te veel fouten achter anderen. Dan is het soms makkelijker om zelf op kop te rijden.” Toch bleef hij rustig. Het vertrouwen dat hij de koers onder controle had, bleef intact, zelfs na die misstap.
Techniek als wapen in de finale
De beslissing viel pas in de laatste ronde, op een moment dat het koersverloop dat toeliet. Nadat Thibau Nys een foutje maakte, schoof Van der Poel naar voren. “Aan het einde ging ik naar kop en de laatste halve ronde was technisch mijn beste deel”, vertelde hij. Precies daar, op de moeilijkste passages van het parcours, maakte hij het verschil.
Dat hij nog niet op zijn absolute topniveau zit, gaf Van der Poel zelf ook toe. “Vorig jaar stond ik net iets verder. Toen had ik iets meer specifiek getraind.” Toch was dat geen belemmering om meteen te winnen. Met een slimme tactiek, een sterke finale en superieure techniek bewees hij dat je in Namen niet per se de hele cross hoeft te domineren om toch als eerste over de streep te komen.
