WN Redactie
De Citadelcross van Namen kreeg zondag alles waar het vooraf op gehoopt had. Een bezoekersrecord, een loodzwaar parcours en vooral: de rentree van Mathieu van der Poel. De wereldkampioen keerde terug in het veld en schreef meteen de Wereldbeker op zijn naam, al moest hij daar diep voor gaan in een intens duel met Thibau Nys en Michael Vanthourenhout.
Van der Poel en ploeggenoot Tibor Del Grosso stonden bij de start pas op de derde rij. De comeback van de wereldkampioen begon daardoor niet vlekkeloos. Hij gleed weg in het gedrum en dook pas rond de 22ste plaats het veld in. Voorin nam Toon Vandebosch het initiatief, met Vanthourenhout, Niels Vandeputte, Joris Nieuwenhuis en Nys in zijn spoor. Del Grosso kende eveneens een lastige start en moest achterin aansluiten.
LEES OOK: Nys kon Van der Poel verslaan: "Dan loopt het anders"
Van der Poel schuift op, maar maakt het zichzelf lastigDe inhaalrace van Van der Poel was indrukwekkend. Binnen enkele minuten reed hij al de top tien binnen en op de iconische schuine kant toonde hij meteen zijn klasse. Met een technisch hoogstandje schoof hij op naar de tweede plaats, als enige in het wiel van Vanthourenhout. Het tempo viel daarna even stil, waardoor een grote groep weer kon aansluiten en er een kopgroep van zo’n vijftien renners ontstond, met Del Grosso daar nog net achter.
Een aanval van Lars van der Haar zorgde voor een eerste serieuze schifting. Van der Poel, Vanthourenhout en Nys konden mee, maar in de vierde ronde ging het bijna mis voor de wereldkampioen. In een technische afdaling kwam hij ten val. Van der Poel stond snel weer op, herstelde de schade op een oplopende kasseienstrook en sloot opnieuw aan bij de koplopers. Achter hen waren Pim Ronhaar en Emiel Verstrynge de beste achtervolgers, terwijl Del Grosso ook nog tegen de grond ging bij een boomstronk.
De beslissing valt in de slotronde
Met nog drie rondes te gaan leek het duel zich toe te spitsen op drie man. Van der Haar moest lossen, maar keerde later nog terug toen het tempo even stokte. Van der Poel hield zich opvallend rustig en wachtte op het juiste moment. Dat kwam na ruim 43 minuten, op de kasseienstrook bergop. Vanuit het zadel plaatste hij een versnelling die meteen pijn deed. Nys kon met een sterke punch nog aansluiten, Vanthourenhout bleef op korte afstand volgen.
De finale werd een tactisch steekspel. Nys koos niet voor verdedigen en probeerde Van der Poel zelf onder druk te zetten, terwijl Vanthourenhout loerde op zijn kans. In de slotronde kwam zelfs Van der Haar weer aansluiten. Van der Poel wisselde nog van fiets en zette opnieuw aan, maar pech was er voor Nys, die weggleed en zijn ketting verloor. Met hulp van Van der Haar keerde hij terug, al had Van der Poel toen al een gat geslagen.
Op de schuine kant maakte de wereldkampioen definitief het verschil. Waar Nys en Vanthourenhout zichtbaar moeite hadden, vloog Van der Poel vrijwel foutloos naar beneden. Het gat groeide richting de tien seconden en dat bleek voldoende. Solo kwam hij over de meet en won hij bij zijn rentree meteen de Wereldbeker van Namen. Nys werd tweede en verstevigde zijn leiding in het klassement, Vanthourenhout derde en Van der Haar vierde. Emiel Verstrynge completeerde de top vijf.
