Kevin De Jonghe
De eerste dagen had Wout van Aert – die net voor aanvang van de Tour de France nogmaals ziek werd – het bijzonder moeilijk, maar intussen zagen we hem al bijzonder aanvallend koersen. Alleen viel de puzzel zoals hij zelf zegt nog niet helemaal in elkaar. En de vermoeidheid stapelt zich toch ook bij de Kempenaar op.
LEES OOK: Bijzonder doel voor Van Aert bij ingaan slotweek Tour
Van Aert ziet nog kansenMaar intussen kijkt Van Aert wel met een positief gevoel terug op de laatste anderhalve week in de Tour, waarin hij enkele keren dichtbij de zege kwam. “Ik ben tevreden over het niveau dat ik haal, maar ik hoop op nog iets meer. Ik ben er al een paar keer dichtbij de ritzege geweest, maar heb er ook al een paar keer naar mijn gevoel te ver afgezeten. Ik kan daar over balen, maar dan kijk ik liever vooruit.”
Dinsdag beginnen de renners aan de derde en laatste week van deze Tour, Van Aert ziet absoluut nog mogelijkheden om te scoren. “De slotweek die er nu aankomt, ligt mij heel goed omdat er dan nog meer vermoeidheid in het peloton sluipt. Ik zie daar nog drie echte kansen op ritwinst: woensdag in Valence, zaterdag in Pontarlier en zeker zondag in Parijs. De finale met de Montmartre op de slotdag ligt me goed.”
Geen cadeautjes voor Van Aert
Al zal het niet voor de hand liggen om straks effectief nog te kunnen aanknopen met de zege. Zo ligt de aanvalslust in het peloton tour court op een zeer hoog niveau, zo mocht Van Aert al enkele keren aan den lijve ondervinden. “Ik heb mij echt al verbaasd over de snelheden in de eerste uren, maar zeker ook over het koersgedrag”, stelt hij.
“Zelfs als er een kopgroep van twintig renners weg is, blijven er in het peloton ploegen rijden of renners wegspringen, waardoor het vaak weer samensmelt en alles opnieuw begint. In de rit naar Toulouse, waar ik mijn beste dag had van deze Tour tot dusver, had ik zoveel krachten verspeeld om in de vlucht te geraken, dat ik die in de finale tekort kwam.”
Afgelopen zondag was Van Aert opnieuw mee in de kopgroep, al kostte dat ook daar enorm veel moeite, bevestigt hij tegenover HLN. “Zondag in de rit naar Carcassonne heb ik zeker vijf keer gedacht: ‘Nu zullen we ruimte krijgen’. Maar toch bleven ze achter ons springen als gekken en heb ik mezelf helemaal kapotgereden”, besluit hij. Uiteindelijk kwam Van Aert ook daar net tekort voor de zege, hopelijk voor hem valt alles wél eens in elkaar in de slotweek.
