Kevin De Jonghe
In juli reed hij nog een fenomenale Tour de France, en inmiddels is Wout van Aert alweer volop aan het koersen. Na die Ronde van Frankrijk volgde uiteraard een welverdiende rustperiode, al duurde die toch niet al te lang. Op dit moment lijkt dat alvast de juiste keuze te zijn geweest, want zo rijdt de Kempenaar andermaal de stenen uit de grond.
Na eerst rustig terug te hebben opgebouwd op training, keerde Van Aert terug in competitie in de Hamburg Cyclassics, nu alweer bijna twee weken geleden. Daar zat hij mee in de kopgroep, maar liet hij zich in de sprint nog verrassen door Marco Haller van Bora-Hansgrohe. Zonder die misrekening had Van Aert echter dus ook daar gewonnen, iets wat hij afgelopen zondag op indrukwekkende wijze effectief deed in de Bretagne Classic.
Vroeger gekend als de GP Plouay, is een in België niet zo hoog aangeschreven wedstrijd. Echter is het misschien wel één van de zwaarste ééndagswedstrijden op de wielerkalender. Sowieso is het dus al een fraaie toevoeging aan je palmares indien je deze wedstrijd daaraan kan toevoegen, maar voornamelijk de manier waarop Van Aert het deed spreekt tot de verbeelding.
GROOTSE Wout van Aert
Door blessures/ziekte bij Jumbo-Visma, kwamen de Nederlanders met een niet al te sterke formatie aan de start. Zodoende kwam het dan ook dat Van Aert al snel geïsoleerd zat. Maar die steekt klaarblijkelijk dus alweer in indrukwekkende vorm. De afstand op de kopgroep niet te groot laten worden, aanvalspogingen in de kiem smoren, zelf proberen weg te glippen, Van Aert deed het allemaal.
Uiteindelijk geraakte er niemand weg in het fel uitgedunde peloton, en ging het naar een sprint. Daar legde Van Aert ze er allemaal nog eens op. De Lie, Girmay & co hadden geen kans. Ook chef Wielrennen bij Het Nieuwsblad, Wim Vos, was danig onder de indruk. Die kwam zelfs met een zéér grootse uitspraak. “Dit is de beste Van Aert die ik de laatste jaren zag”, klonk het immers. Gezien de prestaties van Van Aert de afgelopen jaren, een uitspraak die meer dan kan tellen.
Na eerst rustig terug te hebben opgebouwd op training, keerde Van Aert terug in competitie in de Hamburg Cyclassics, nu alweer bijna twee weken geleden. Daar zat hij mee in de kopgroep, maar liet hij zich in de sprint nog verrassen door Marco Haller van Bora-Hansgrohe. Zonder die misrekening had Van Aert echter dus ook daar gewonnen, iets wat hij afgelopen zondag op indrukwekkende wijze effectief deed in de Bretagne Classic.
Vroeger gekend als de GP Plouay, is een in België niet zo hoog aangeschreven wedstrijd. Echter is het misschien wel één van de zwaarste ééndagswedstrijden op de wielerkalender. Sowieso is het dus al een fraaie toevoeging aan je palmares indien je deze wedstrijd daaraan kan toevoegen, maar voornamelijk de manier waarop Van Aert het deed spreekt tot de verbeelding.
GROOTSE Wout van Aert
Door blessures/ziekte bij Jumbo-Visma, kwamen de Nederlanders met een niet al te sterke formatie aan de start. Zodoende kwam het dan ook dat Van Aert al snel geïsoleerd zat. Maar die steekt klaarblijkelijk dus alweer in indrukwekkende vorm. De afstand op de kopgroep niet te groot laten worden, aanvalspogingen in de kiem smoren, zelf proberen weg te glippen, Van Aert deed het allemaal.
Uiteindelijk geraakte er niemand weg in het fel uitgedunde peloton, en ging het naar een sprint. Daar legde Van Aert ze er allemaal nog eens op. De Lie, Girmay & co hadden geen kans. Ook chef Wielrennen bij Het Nieuwsblad, Wim Vos, was danig onder de indruk. Die kwam zelfs met een zéér grootse uitspraak. “Dit is de beste Van Aert die ik de laatste jaren zag”, klonk het immers. Gezien de prestaties van Van Aert de afgelopen jaren, een uitspraak die meer dan kan tellen.
.webp)
