Yorrith Haan
700 meter. Zo dichtbij was Mathieu van der Poel bij een van de meest heroïsche overwinningen in zijn carrière. In de negende etappe van de Tour de France kleurde hij samen met Jonas Rickaert de hele dag het koersbeeld, maar in het zicht van de streep werd hij alsnog gegrepen. “Ik had gehoopt dat het op zijn minst tot iets zou leiden”, zei hij zichtbaar aangeslagen na afloop.
LEES OOK: Roodhooft baalt als een stekker: "Het is niet normaal"
Rickaerts droom, Van der Poels overgaveDe aanval begon al bij het vallen van de vlag, in een etappe die voorbestemd leek voor de sprinters. Toch kozen Van der Poel en Rickaert voor de vlucht – met een bijzondere reden. “Jonas had een droom om ooit op het Tourpodium te staan als meest strijdlustige renner. Daar wilde ik hem vandaag bij helpen”, legde Van der Poel uit aan de NOS. “En tegelijk wilden we de koers wat harder maken. Wij gingen niet controleren voor Kaden (Groves, red.), dan is een lastige koers ook voor hem beter.”
De twee trokken door met een meewind in de rug en liepen uit naar meer dan vijf minuten voorsprong. Even leek het onwaarschijnlijke mogelijk. “We kwamen best dicht. Maar die laatste lange baan richting Châteauroux heeft ons de das omgedaan”, zuchtte Van der Poel.
Geen dag om te dromen
Van winnen had Van der Poel de hele dag niet durven dromen. “Niet echt, nee. Op een gegeven moment leek het even gunstig, maar Jonas zat op zijn limiet en bij mij was ook het beste eraf. Je weet dat het peloton achteraan ook heel hard rijdt.”
Toch bracht hun aanval het peloton serieus in verwarring. De controle ontbrak, er werd naar elkaar gekeken, en pas laat kwam de achtervolging echt op gang. “Daar hoopten we een beetje op”, glimlachte Van der Poel als een boer met kiespijn. “Na gisteren dachten we dat alleen Lidl-Trek zou rijden, maar uiteindelijk kregen ze alsnog hulp. Dan weet je dat het moeilijk wordt.”
Niet veel aan overgehouden
Met nog zes kilometer te gaan gaf Rickaert er als eerste de brui aan. Van der Poel ging alleen door, maar op 700 meter van de meet was het alsnog over en uit. Helemaal leeg kwam hij als schim van zichzelf over de streep. “Uiteindelijk kopen we er niet veel mee, behalve dat we de droom van Jonas hebben laten uitkomen. Het heeft wel wat moeite gekost…”
