Stan Strubbe
Eddy Merckx is 80 geworden, maar zijn passie voor het wielrennen blijft onverminderd groot. In een terugblik op zijn carrière uitte de legendarische Belg de hoop dat één van de huidige kampioenen zich zal wagen aan een discipline die voor hem persoonlijk van levensbelang was: het werelduurrecord.
“Mijn carrière was niet compleet geweest zonder dat record.” Het zijn grote woorden van de grootste aller tijden, uitgesproken tegenover Le Soir. Merckx brak het uurrecord in 1972, in de ijle lucht van Mexico-Stad. Hij reed 49,431 kilometer in één uur, op een klassieke stalen fiets – zonder windtunnel, zonder discwielen. Het record hield twaalf jaar stand.
“Een week lang kon ik nauwelijks stappen”
Het uurrecord is geen kleine onderneming, herinnert Merckx zich. “Ik voelde me moe na het seizoen. Maar ik bereidde me drie weken intensief voor in Italië en daarna zijn we naar Mexico gevlogen. Alles verliep perfect, maar ik heb zoveel geleden. Na die poging kon ik een week lang nauwelijks lopen.”
Toch prijkt het record, naast zijn vijf Tourzeges en elf monumenten, trots bovenaan het lijstje. En precies daarom wil Merckx dat de huidige generatie deze discipline opnieuw omarmt. “Het zou zonde zijn als het uurrecord vergeten raakt. Ik hoop dat jongens als Pogacar of Evenepoel het aandurven.”
Pogacar én Evenepoel: de ideale kandidaten
De keuze voor die twee namen komt niet uit de lucht vallen. “Pogacar is de meest complete renner van het moment,”stelt Merckx. “Maar Evenepoel heeft misschien wel de beste aerodynamica van allemaal. Hij is gemaakt voor een uur lang tegen de klok rijden.”
Merckx hoopt dat één van hen de handschoen opneemt – niet alleen om het record te breken, maar om een stuk wielererfgoed nieuw leven in te blazen. “Het uurrecord hoort bij het hart van de sport.”
