Stan Strubbe
In Westerlo is zaterdag afscheid genomen van Ludo Dierckxsens, de voormalige profrenner die bekend stond om zijn aanstekelijke lach, ontembare energie en zijn unieke parcours naar de top. De uitvaart vond plaats in intieme kring, maar kon ook publiek gevolgd worden via een groot scherm op de Grote Markt van Westerlo, waar veel mensen uit het peloton én daarbuiten samenkwamen om hem te eren. Dat meldt onder meer VRT NWS.
LEES OOK: Van Gucht gaat boekje te buiten: collega's zwijgen niet langer
Emotioneel eerbetoon, tot de laatste nootDe plechtigheid, enkel toegankelijk voor genodigden, werd een bijzonder emotioneel eerbetoon. Onder meer zijn vrouw Carine, zoon Mauro en boezemvriend Koen Buyse spraken de aanwezigen toe. Het afscheid werd afgesloten met een beklijvend gebaar: Ludo’s fiets werd symbolisch aan de haak gehangen, terwijl Don’t Stop Me Now van Queen door de aula galmde. Zijn lijflied, en misschien wel zijn levensmotto: altijd blijven doorgaan.
Ook de grote namen uit het Belgische wielrennen waren aanwezig, van Paul Herygers en Marc Wauters tot José De Cauwer, die ook zijn persoonlijke herinneringen deelde.
“Achter die lach zat ook veel sérieux”
De Cauwer, jarenlang collega én commentator, blikte bij VRT NWS en VTM NIEUWS openhartig terug. “Iedereen verwijst naar die lach, en terecht. Maar achter die lach zat ook veel sérieux. Het glas was halfvol bij hem – letterlijk en figuurlijk. Zulke mensen blijven op een andere manier in je hoofd zitten.”
Dat Dierckxsens op de fiets overleed, maakte het afscheid nog symbolischer. “Dit soort verhalen zijn helaas niet nieuw in de sport, maar het blijft hard aankomen. 60 is veel te vroeg. Altijd te vroeg.”
Een laatbloeier als voorbeeld voor een jonge generatie
José De Cauwer ging ook in op de nalatenschap van Dierckxsens. “Hij kan een voorbeeld zijn voor jongeren. Nu word je op je achttiende of negentiende soms al afgeserveerd. Maar Ludo bewees dat je met hard werken, karakter en positiviteit ver kunt geraken.”
Dat was ook het beeld dat bij veel aanwezigen overheerste: Ludo Dierckxsens, de man die altijd bleef lachen, altijd bleef gaan – op de fiets en in het leven.
