Stan Strubbe
Na jaren van sprintduels, klassiekersucces en Tour-triomfen komt er binnenkort een einde aan een van de meest robuuste profcarrières van zijn generatie: Alexander Kristoff stopt aan het einde van dit seizoen als profrenner. De 37-jarige Noor bevestigde dat nieuws aan Dagbladet. Zijn droom om de kaap van 100 overwinningen te ronden, blijft mogelijk onvervuld – voorlopig staat de teller op 97.
“Ik word er niet beter op – het is mooi geweest”
Kristoff had vorig jaar al aangegeven dat de kans groot was dat 2024 zijn laatste seizoen zou worden. Nu is de beslissing definitief. “Ik ben klaar. Er zijn geen aanbiedingen of contracten voor volgend jaar,” klinkt het nuchter. “En als er nog iets komt, dan moet het wel héél goed zijn. Maar ik voel me gewoon verzadigd. Ik word er niet beter op en ben al jaren alleen nog maar bezig om mijn oude niveau vast te houden.”
De renner van Uno-X Mobility zal donderdag nog wel starten in de Tour of Norway, een thuiswedstrijd. Maar het grote doek valt aan het einde van dit seizoen. “Ik denk dat het een opluchting wordt,” vertelt Kristoff openhartig. “Niet meer constant zorgen maken over het weer, valpartijen of pech. Dat ga ik niet missen.”
Van monumenten naar ondergrondse garages
Kristoff won tijdens zijn carrière vier etappes in de Tour de France, droeg de gele trui in 2020, en schreef met Milaan-Sanremo (2014) en de Ronde van Vlaanderen (2015) zelfs twee monumenten op zijn naam. Toch overheerst nu het gevoel dat hij alles eruit gehaald heeft. “Het was motiverender toen ik jaar na jaar beter werd. Dat gevoel is weg.”
De Noorse krachtpatser kijkt nu uit naar een rustiger leven in Stavanger, waar hij samen met zijn vrouw Maren en vier kinderen woont in een villa van 400 vierkante meter. “We hebben het huis gerenoveerd, maar zouden het nu anders doen,” lacht hij. “Misschien zelfs afbreken en opnieuw bouwen. Een grotere ondergrondse garage, dat zou handig zijn geweest.”
Hoewel hij stopt als prof, sluit Kristoff niet uit dat hij af en toe nog zal meefietsen. “Als ik het niveau een beetje hou, spring ik misschien nog wel eens mee op training. Maar het hoofdstuk als fulltime renner sluit ik af. Ik ben al sinds mijn negende in deze wereld. Het is tijd voor iets nieuws.”
