Kevin De Jonghe
Komend weekend wordt in Dublin de tweede manche van de Wereldbeker verreden. Een relatief nieuwe wedstrijd op de kalender, wij bekijken even hoe het de voorbije edities is verlopen in Ierland.
En daarvoor moeten we niet lang terug in de tijd. Want relatief nieuw kan eigenlijk ook gerust als gloednieuw worden bestempeld. Pas in 2022 werd de Wereldbekerwedstrijd in Dublin immers boven het doopvont gehouden. Zodoende werd er dus ook nog maar twee keer gecrost in Ierland.
LEES OOK: Aerts komt met duidelijk mening over terugkeer Van Der Poel
Van Aert pakt openingseditieBij de eerste editie van 2022 was ene Wout van Aert meteen op de afspraak. Door zijn slechte startpositie duurde het even vooraleer hij in de voorste regionen te vinden was, maar aan het einde van de eerste ronde kon de Kempenaar toch aansluiting maken bij de grote groep aan de kop van de wedstrijd.
In bijzonder winterse omstandigheden schoof Van Aert vervolgens door naar positie 2, waar Eli Iserbyt hem flink onder druk probeerde te zetten. In de derde ronde ontsnapte Van Aert aan een akelige valpartij, waardoor hij wel opnieuw tal van plaatsen verloor.
Intussen was er een hevige strijd ontstaan tussen Tom Pidcock, Laurens Sweeck en Iserbyt, waar Van Aert opnieuw aansluiting had gemaakt. Tot een verdomde vod in zijn ketting terecht kwam. Een geluk bij een ongeluk gebeurde dit vlak naast de technische zone, waardoor hij snel van fiets kon wisselen.
Alles verloren voor Van Aert zo leek het, maar niets was minder waar. Opgeven staat zoals geweten niet in zijn woordenboek, ook toen in Dublin niet. Een onteketende Belgische kampioen ging op en over de kopgroep, de zege was voor hem na een knappe race.
Ronhaar de sterkste in 2023
Vorig jaar geen Van Aert aan de start, en ook geen Mathieu van der Poel. Net als in 2022 liet hij de cross in Dublin aan zich voorbijgaan, de Nederlander heeft dus nog geen kennis gemaakt met het parcours daar. Geen ‘Grote 2’, kansen dus voor de zeg maar fulltime crossers om het laken naar zich toe te trekken.
Het was Thibau Nys die het sterkst was gestart en al snel op kop ging. Pas in de vierde ronde kon Eli Iserbyt zijn landgenoot bijbenen, dat evenwel niet zonder diens ploegmaat Pim Ronhaar in zijn spoor mee te nemen. Nog enkele jongens kwamen even later aansluiten waardoor er 6 jongens aan de kop van de wedstrijd gingen.
Terwijl Ronhaar in ronde 5 het verschil maakt in het zand blijft Nys daar steken. Zulke taferelen zagen we ook afgelopen zondag nog in Antwerpen. Sweeck kon wél in het spoor blijven, maar de renner van Baloise Trek Lions kloppen zat er niet in. Ronhaar 1, Sweeck net als het jaar voordien tweede.
