In onze nieuwe rubriek ‘Monument’ brengen we eens in de maand een ode aan een renner die volgens ons niet vergeten mag worden. Vandaag is het tijd voor de Waalse Pijl. Dus denken we onvermijdelijk terug aan de man die pas net gestopt is, Alejandro Valverde.
Eind 2002 maakt een stagiair bij Kelme-Costa Blanca zijn professionele debuut. Een stagiair die de bijnaam ‘El Imbatido’, vertaald ‘De Ongeslagene’, draagt. Het verhaal wil dat deze Murciaan bij de jeugd zo goed is, dat ouders van andere renners aan wedstrijdorganisaties vragen of Valverde van start gaat. Is dat het geval, sturen ze hun kind liever naar een andere koers om niet gedesillusioneerd terug te keren.
El Imbatido begint langzaamaan zijn status bij de profs uit te bouwen. In zijn eerste Vuelta, die van 2002, geeft de Spanjaard na twee weken op en is een vierde plaats in een veredelde spurtersrit naar Córdoba zijn beste resultaat. Een jaar later is het al van dat: twee ritzeges en de derde plaats in het eindklassement. Het tijdperk-Valverde is aangebroken.
JONGE JAREN
Voor het grote publiek wordt Valverde echter pas in 2005 bekend. Dat jaar wint de Murciaan de eerste aankomst bergop in de Tour de France op Courchevel, door in de sprint niemand minder dan Lance Armstrong – die later zijn zevende Tour-zege binnenhaalt – te verslaan. Met tendinitis in de knie moet de witte truidrager huilend opgeven. Zijn droom valt in duigen.
In 2006 leren we voor het eerst waarom we Valverde nu Mister Waalse Pijl noemen. Hij heeft tot dan toe al enkele keren laten zien goed te zijn in het eendagswerk, want zowel in 2003 als 2005 wordt hij tweede op het wereldkampioenschap. De heuvelklassiekers naar zijn hand zetten lukt echter nog niet, tot 2006 dus.
Na een smaakvolle editie waarin de favorieten het aanvalswerk zeker niet schuwen komt het toch aan op de Muur van Huy. Nadat Igor Astarloa te vroeg aangaat en ook David Etxebarria zichzelf ietwat overschat, is het tijd voor degenen die het beste hebben getimed. Van een viertal dat overblijft, heeft Valverde veruit het beste eindschot. Waalse Pijl 1 is binnen en de zondag erop volgt ook Luik-Bastenaken-Luik op zijn palmares.
EXPLOSIVITEIT
Valverde groeit uit tot een van de grootste toonbeelden van explosiviteit bergop die we deze eeuw al gezien hebben. Zijn allermooiste blijk daarvan volgt in de Vuelta van 2006, weinig mensen weten dit nog. In de zevende etappe richting de Alto de El Morredero plaatst Valverde misschien wel de allermooiste sprint bergop die het wielrennen ooit zag. In combinatie met het commentaar van Michel Wuyts wordt het helemaal koninklijk.
In de Waalse Pijl duurt het nog even voor hij terug als winnaar komt bovendrijven, maar in andere koersen gaat de Spanjaard rustig zijn gang. De Tour de France, nog eens de Vuelta en Luik-Bastenaken-Luik zijn in 2008 de grote vissen, voor het mis gaat. Valverde wordt gelinkt aan Operación Puerto en moet als een van de weinige actieve renners aan de kant staan.
Anderhalf jaar is El Imbatido uitgeschakeld, namelijk een deel van 2010 en geheel 2011. U weet wel, het toch wel opmerkelijke jaar van Philippe Gilbert bij Omega Pharma-Lotto. We hebben het vermoeden dat zelfs de beste Valverde dat jaar niet de straaljager uit Remouchamps had bij kunnen benen.
COMEBACK
Bij zijn terugkeer gaat Valverde verder waar hij gebleven was: winnen. In zijn comebackkoers, de Tour Down Under, zegeviert hij gelijk op Willunga Hill en ook in Parijs-Nice is er ritwinst. Echter blijven goede prestaties in de grote klassiekers uit. Wel is er een ritzege in de Tour op Peyragudes en die fenomenale Vuelta samen met Joaquín Rodríguez en Alberto Contador later dat jaar.
Pas in 2014 leren we weer de Waalse Pijl-Valverde kennen die inmiddels zo klassiek is geworden. De Muur van Huy is dan meer en meer het toonbeeld van wachten geworden en het kuisen van de loop. Valverde beheerst dat als geen ander en boekt zijn eerste van naar later blijkt vier overwinningen op rij in de Waalse Pijl.
Een nieuw orgelpunt in de carrière van de Murciaan volgt in 2015, wanneer hij in tranen uitbarst bovenop Alpe d’Huez. De Spanjaard heeft op 35-jarige leeftijd alsnog een podiumplek in de Tour vast weten te stellen, terwijl hij eerder dat jaar ook al voor de derde keer Luik-Bastenaken-Luik won.
WAT ALS
Toch blijft Valverde voornamelijk een ‘Wat Als’-carrière hebben. Niet alleen vanwege alle dopingverhalen, maar ook vanwege de slechte tactische keuzes van een van de beste wielrenners – misschien wel de allerbeste – van zijn generatie. Meerdere Amstel Gold Races, Rondes van Lombardije en wereldtitels gaan aan zijn neus voorbij door de verkeerde keuzes in koers.
De Waalse Pijl blijft echter zijn orgelpunt. Ook de ‘New Kid on The Block’ Julian Alaphilippe kan hem niet verslaan, tot in het jaar 2018. Dan is Valverde echter nog steeds herstellende van de kniebreuk die hij oploopt in de openingstijdrit van de Tour van 2017 – over ‘Wat Als’-momenten gesproken in het beste Valverde-jaar ooit – en gaat de Murciaan met name voor het WK in Innsbruck later dat jaar.
Daar plaatst El Imbatido dan echt de kroon op zijn carrière. In Oostenrijk rijdt hij de koers van zijn dromen: bergop controlerend en vervolgens in de spurt meester zijn ten opzichte van zijn klimmersconcurrenten. Dat wat in Firenze in 2013 al had moeten gebeuren maar werd verpest door landgenoot Rodríguez, gebeurt in Innsbruck in 2018 alsnog: eindelijk wordt Valverde wereldkampioen.
AFTOCHT
Ondanks dat hij maar geen afscheid kan nemen, uiteindelijk hangt hij eind 2022 als 42-jarige zijn fiets aan de haak met een zesde plaats in de Ronde van Lombardije, voelt die regenboogtrui toch een beetje als een aftochtjaar. De corona-pandemie komt erbij kijken, Valverde verliest zijn oneindige grinta procentje voor procentje en de laatste jaren kijken we naar een schim van de jonge vent die iedereen op explosiviteit de baas was.
Enkele weken geleden kondigden Movistar en Valverde aan dat hij alsnog niet klaar is met het fietsen. Valverde wordt het uithangbord van het gravelrijden in Spanje. Ook daar zal hij wellicht bij de besten horen, daarvoor is zijn talent nou eenmaal te groot. Maar Mister Waalse Pijl zal de Murciaan helaas niet meer zijn.
