Yorrith Haan
Tadej Pogacar lijkt op weg naar zijn vierde Tourzege, maar wie écht goed kijkt, ziet dat de Sloveen niet onfeilbaar is. Twee elementen houden de concurrentie, en met name Jonas Vingegaard, nog enigszins in de race. Kleine details, maar in een wedstrijd als de Tour kan precies dat het verschil maken.
Lees ook: Geen Van Aert of Van der Poel: Bakelants zorgt voor shock
Pogacar als supermens: gevaarlijke overmoed?Pogacar heeft tot nu toe een weergaloos seizoen gereden. Hij domineerde in het voorjaar, reed zijn tegenstanders naar huis in de Giro en leek ook in de Dauphiné nauwelijks een zwakke kilometer te kennen. Toch wijst Sporza-journalist Maarten Vangramberen op een psychologische factor: Pogacars gevoel van onoverwinnelijkheid. “De enige zwakte van Pogacar is dat hij zich Superman begint te voelen,” aldus Vangramberen in Sporza Daily.
Hij verwijst naar eerdere momenten waarop Pogacar iets te gretig was. In de Amstel Gold Race van dit voorjaar kon het nipt goed aflopen, en ook tijdens het WK van 2023 overspeelde hij even zijn hand. En vorig jaar in de Tourrit naar Le Lioran kostte die overmoed hem zelfs de etappezege, toen Jonas Vingegaard verrassend terugkeerde en hem klopte in de sprint.
Pogacar laat zich nu eenmaal graag uitdagen. Wanneer hij door tegenstanders geprikkeld wordt, gaat hij daar vaak op in – en dat kan een risico zijn. Zeker als Vingegaard, met zijn rustige stijl, net inzet op gecontroleerde piekmomenten, kan zo'n speelse overmoed bij Pogacar net zijn valkuil zijn.
Eén slechte dag: het Col de la Loze-scenario
De andere hoop voor Vingegaard ligt in het fysieke domein. Sep Vanmarcke, die recent nog het parcours analyseerde, zag dat Visma | Lease a Bike mikt op een ‘slechte dag’ van Pogacar. En die kan nog steeds voorkomen, hoe zeldzaam ook. “Ze focussen op dat ene moment waarop hij breekt,” stelt Vanmarcke. “Net zoals op de Col de la Loze in 2023.”
Toen viel Pogacar compleet stil in de Alpen. Hij verloor op die dag zijn kans op eindwinst en gaf zelf achteraf toe dat hij ‘de slechtste dag uit zijn carrière’ had beleefd. Zo’n inzinking kan zelfs bij kampioenen gebeuren – de Tour is lang, slopend en nietsontziend.
Met een slotweek die loodzwaar is – inclusief de terugkeer naar die gevreesde Col de la Loze – blijft het dus afwachten. Visma heeft hun strategie er duidelijk op gebouwd: het tempo zo hoog mogelijk houden, en Pogacar op een fout of dipje betrappen.
De marge voor fouten is klein
Pogacar zal dus goed moeten opletten: zijn vorm is top, zijn ploeg sterker dan ooit, maar de Tour is ook de wedstrijd waarin kleine misstappen genadeloos worden afgestraft. Vingegaard zal zich vastklampen aan die gedachte. Niet in de illusie dat hij Pogacar op alle vlakken kan domineren, maar in de wetenschap dat één moment genoeg kan zijn.
Of het gebeurt, is een tweede. Maar zolang Pogacar mens blijft – en af en toe hints geeft van zijn impulsieve kant – blijft de deur op een kier staan.
