Mats Buelinckx
Benoit Cosnefroy heeft de 64ste editie van de Brabantse Pijl naar zich toe getrokken. De Fransman van Decathlon-AG2R toonde zich de snelste in de Vlaamse klassieker en haalde het in Overijse van Dylan Teuns (Israel-Premier Tech).
De renners kregen vandaag 195,2 kilometer en 1933 hoogtemeters voorgeschoteld tussen Leuven en Overijse. Scheprechters van dienst waren de Bruine Put (1,2km aan 4,7%), de Rue de Nivelles (2km aan 4%), de Moskesstraat (500m aan 8%), de Holstheide (1km aan 5,2%) en de S-bocht in Overijse (1,3km aan 3,8%).
Een kleine groep vluchters zag een eerste poging na 25 kilometer al in de kiem gesmoord worden. Het was wachten tot de beklimming van de Bruine Put vooraleer er echt sprake was van een kopgroep. Alan Riou (Arkéa-B&B), Nicolas Debeaumarché (Cofidis), Jens Reynders (Bingoal-WB), James Whelan (Q36.5), Lorrenzo Manzin (TotalEnergies), Anders Halland Johannessen (Uno-X), Jordi Warlop (Soudal-Quick Step) en Tomas Kopecky (TDT-Unibet) hadden een kleine twee minuten voorsprong op het peloton.
Achter hen bepaalden Alpecin-Deceuninck en Decathlon-AG2R het tempo. De knechten van Quinten Hermans en Benoît Cosnefroy lieten de vluchters nooit meer dan 1'50" wegrijden.
Met nog 75 kilometer te gaan begon het peloton steeds meer in actie te schieten. De voorsprong van de kopgroep nam zienderogen af tot 40 seconden. Tijdens de beklimming van Moskesstraat besloot Pascal Eenkhoorn (Lotto Dstny) dan maar z'n kans te wagen. Quinten Hermans lette goed op en pakte meteen over. Het avontuur van de vluchters zat er op 68 kilometer van het einde op.
Alle grote namen zaten nu vooraan het peloton. Segaert kreeg de opdracht van Lotto Dstny om zich te tonen en volgde aanvallers Leknessund en Huby.
Lokale rondes
Met nog drie lokale rondes te gaan had het drietal een voorsprong van zo'n 20 seconden vergaard. Het peloton schoot echter op tijd in actie en onder meer Tim Wellens en Antonio Morgado zetten de achtervolging in.
Met nog 48 kilometer te gaan werden de drie vluchters gegrepen en vervangen door een vijfkoppige groep: Benoît Cosnefroy, Soren Kragh Andersen, Axel Laurance, Andreas Leknessund en Antoine Huby.
Zij kregen wat later bezoek van zes andere renners. Ook Segaert, De Pooter, Morgado, Craddock, Williams en Van den Broek wisten aansluiting te vinden. Met nog twee rondes te gaan bleef de spanning te snijden.
Duivels drietal
Even later kwam alles echter weer samen en besloten drie renners te proberen de wedstrijd in een definitieve plooi te leggen. Dylan Teuns, Marijn van den Berg en Tim Wellens gingen er als een speer vandoor en hadden op 18 kilometer van de streep nog 25 seconden voorsprong op het peloton.
Daar was de samenwerking echter ver zoek, waardoor de leiders konden blijven fietsen. Van Gestel en Matthews probeerden het gat nog te dichten, maar ook hun poging leverde niks op.
De finale kon echt losbarsten op de Moskesstraat. Hermans, Matthews, Laurance, Van Boven en Godon begonnen stilaan het gat te dichten. Bovenaan de klim had Hermans aansluiting gevonden met de kopgroep, we gingen met vier verder.
Op de voorlaatste helling, de Holstheide, wist ook Cosnefroy de sprong te maken. Met vijf renners reden ze nu al op kop, al bedroeg de voorsprong maar een kleine tien seconden. Ook Cepeda (Caja Rural) en Blackmore wouden nog meestrijden en sloten aan met de eerste groep.
Wat een finale
Met zeven man gingen we de laatste vijf kilometer in, het peloton niet bijzonder happig om nog een renner de oversteek te laten maken. Marijn van den Berg had duidelijk vertrouwen en reed op twee kilometer van de meet weg van zijn medevluchters.
De Nederlander van EF Education had snel een gat van zeven seconden geslagen, maar viel stil in de laatste hectometers. Dan toch een sprint. Daarin was het Benoit Cosnefroy die als een duiveltje uit een doosje iedereen klopte.
.webp)
