Yorrith Haan
Hij gaf geen krimp, maar Tadej Pogacar was wél tot het uiterste gegaan op de Mont Ventoux. Jonas Vingegaard viel aan alsof zijn leven ervan afhing, maar de Sloveen pareerde koel en gecontroleerd. “Soms zat ik echt op mijn limiet.”
De etappe naar de Kale Berg was een kat-en-muisspel op hoog niveau. Vier keer probeerde Vingegaard zijn concurrent los te weken, vier keer plakte Pogacar aan het wiel. “Of het pijn deed? Ja, het deed pijn”, gaf hij eerlijk toe na afloop. “Maar ik had mezelf vooraf voorgenomen: gewoon volgen, niet exploderen. Dat was vandaag de slimme keuze.”
LEES OOK: Niet normaal: Pogacar breekt waanzinnig record
Een plan dat tot in de puntjes klopte“Ik wist dat Jonas ging versnellen vanaf de voet”, zei Pogacar. “Dat was het logische moment. Ik was er mentaal op voorbereid. En fysiek voelde ik me vandaag beter dan drie jaar geleden.” Toen werd hij nog gelost op deze berg. Nu hield hij stand, tot het eind. “Ik heb mijn benen wat gespaard, wetende dat dit slechts het begin is van een zware slotweek.”
Volgens Pogacar maakte Team Visma | Lease a Bike indruk als ploeg. “Ze reden tactisch sterk. Het was aan ons om daar slim mee om te gaan. Gelukkig voelde ik me goed na de rustdag, want zulke ritten kunnen verraderlijk zijn.”
Eindzege belangrijker dan dagsucces
Zelf aanvallen deed Pogacar niet, op één korte versnelling na. “Ik dacht: als ik nu demarreer, steek ik misschien mijn eigen lont aan. De vorm is goed, maar ik moet doseren. De echt slopende ritten komen pas nog.”
Dat hij niet meedeed om de ritzege, was bewust. “Het geel verdedigen, dat was de opdracht. Job done”, vatte hij nuchter samen. En de winnaar? “Ik hoorde dat Paret-Peintre voorop zat. Mooie kerel. Verdiende overwinning.”
