WN Redactie
Het beeld van een ontredderde Remco Evenepoel op de Tourmalet staat nog op ieders netvlies. De witte trui die bergaf gleed, letterlijk en figuurlijk. Zijn Tour is voorbij, maar de nabespreking nog lang niet. In Vive le Vélo klonk begrip, maar ook verwondering. Jan Bakelants voelt mee, maar stelt zich tegelijk vragen: had Evenepoel echt al moeten stoppen?
LEES OOK: Onvermijdelijk pensioen? De Cauwer klaar en duidelijk over toekomst
“Misschien heeft hij er nu al spijt van”Evenepoel is intussen terug thuis, ver weg van de cols en camera’s. Maar de innerlijke onrust reist met hem mee. “Als je in een negatieve spiraal zit, heb je een breekpunt nodig om die te doorbreken”, stelt Bakelants. “Een rustdag, een paar gemakkelijkere ritten… Maar als je dan weer zo’n loodzware etappe voorgeschoteld krijgt, besef je ’s ochtends al: dit wordt hem niet.” En dan volgt het moment van waarheid.
“Je begint te hopen dat je vlot over die eerste klim komt, maar je voelt meteen: het is weer niet goed. En voor je het weet rijd je naast ‘ik weet niet wie’ – renners die je normaal niet eens in het peloton tegenkomt. Dan slaat de emotie toe en maak je een beslissing waar je achteraf misschien spijt van hebt.” Die beslissing: afstappen.
Bakelants begrijpt het, maar is ook kritisch. “Als hij zich gewoon fysiek wat minder voelde, zonder blessure of ziekte, had ik geprobeerd om hem er toch door te trekken. Ja, dat zou een lijdensweg geweest zijn, met veel tijdverlies. Maar dan was er nog een rustdag gekomen, en daarna misschien nog wel kansen.”
“Copy-paste van vorig jaar pakt anders uit”
De oorzaak van Evenepoels terugval blijft voorlopig koffiedik kijken. Maar Bakelants wijst op een patroon. “Ook vorig jaar liep het in de tweede helft van de Dauphiné niet vlot. Maar toen hebben ze hem in twee weken tijd nog twee kilo lichter gekregen. Hij won daar klimvermogen, het werkte.”
Dat wonderrecept werd opnieuw geprobeerd, vermoedt Bakelants. “Maar je kan een voorbereidingstraject niet zomaar kopiëren. Door die val in de winter liep dit jaar anders. En het resultaat dus ook. Wielrennen is geen exacte wetenschap.”
Evenepoel heeft een etappe gewonnen en dagenlang het podium bezet. Maar de klap kwam hard, het stopmoment nog harder. Was er nog iets te redden, een sprankje hoop in week drie? We zullen het nooit weten. Of toch... misschien straks, in het regenboogtruitje.
