Jan Ullrich vertelt in zijn autobiografie 'Himmel, Hölle - und zurück ins leben' openhartig over zijn gevecht met drank en drugs. "Toen ik thuiskwam, gooide ik het cash geld op de vloer van mijn slaapkamer. Als er een drugsdealer kwam, stuurde ik hem naar de slaapkamer. Daar kon hij al het geld oprapen dat hij wou.”
Na een succesvolle carrière op de fiets begon Ullrich (50) aan z'n neerwaartse spiraal. De Duitser, die in 1997 de Tour de France won, kampte met een alcohol -en drugsprobleem dat helemaal uit de hand liep. In zijn autobiografie praat hij openhartig over zijn verslaving met als dieptepunt zijn fysieke crash in 2018. BILD kon enkele stukken inkijken.
"Ik herken je niet meer!"
“Op een dag opende ik een fles wijn. Ik dronk hem helemaal leeg. Iets wat ik normaal gesproken nooit deed. Maar het had een speciaal effect op mij. Het was alsof er zich mist in mijn hoofd vormde, die het kwaad verdreef. Mijn hersenen werden even op pauze gezet."
"Alleen wendde ik me op een gegeven moment niet alleen tot alcohol, maar ook drugs. Ik nam cocaïne. In het geheim, want ik trok me telkens terug in onze kelder. Niemand wist ervan. Alvast aanvankelijk. Want Sara werd achterdochtig. En op een dag stond ze plots met een klein zakje wit poeder voor mijn neus. Ze schreeuwde. ‘Meen je dit? Gebruik jij cocaïne terwijl je kinderen hebt? Wat is er mis met jou? Ik herken je niet meer!”
Rocksterrenhel
In een poging om z'n leven terug in handen te nemen verhuisde Ullrich naar Mallorca en ging er in therapie. Jammer genoeg verviel hij al snel in z'n oude gewoontes. De druppel te veel voor Sara. “Ze kon het niet meer aan. Ze had al zoveel moeten lijden en ik maakte het nóg erger. Ze besloot om te vertrekken. Want had ze die keuze niet gemaakt, zou ze helemaal gebroken zijn. Dat wist zij, en dat wist ik."
"Ik negeerde het lang, maar op een dag deed ze het daadwerkelijk. Ze keerde terug naar Duitsland met de kinderen. En ik, ik bleef achter, gevangen in het paradijs. Ik zat in een nachtmerrie. Niet goed beseffend dat het eigenlijk nóg erger zou worden.”
“Ik werd door de drugs plots een luide, extraverte klootzak. Mijn huis op Mallorca was plots ook een ‘Rockstar-hölle’ (rocksterrenhel, red.) geworden. Acteurs, artiesten, criminelen. Iedereen liep de klok rond mijn deur plat. Iedereen was welkom.”
Absurd hoog bedrag
De manier waarop Ullrich z'n drugsgebruik financierde, is ronduit hallucinant. "Op een gegeven moment trok in naar de bank. Ik gooide mijn sporttas op de toonbank en noemde een absurd hoog bedrag. De bediende keek mij vol ongeloof aan. Hij had me wellicht niet herkend."
"Niet vreemd ook, want ik had al twee dagen niet geslapen en zat vol met whisky en cocaïne. Toen ik thuiskwam, gooide ik het cash geld op de vloer van mijn slaapkamer. Als er een drugsdealer kwam, stuurde ik hem naar de slaapkamer. Daar kon hij al het geld oprapen dat hij wou.”
