Het wegseizoen is ten einde en dat betekent dat het lijstjestijd is. We delen deze maand 6 awards uit en we vervolgen ons parcours met de Verrassing van het Jaar. Breng je stem uit en laat weten wie jij de verrassing van het jaar vond!
Eerder verkozen jullie al het Moment van het Jaar en de Tegenvaller van het Jaar. Maar net zoals er tegenvallers zijn, zijn er ook ieder jaar renners die vanuit het niets opstaan en ons bekoren. Renners die boven de verwachtingen uitstijgen en prestaties neerzetten waar niemand ook maar een cent voor had durven verwedden. De redactie van Wielernieuws.be koos de vijf genomineerden voor de Verrassing van het Jaar 2022. De winnaar, die bepaal jij door onderaan de poll in te vullen. Dit zijn de genomineerden in alfabetische volgorde:
ARNAUD DE LIE
Wie internationaal de revelatie van het seizoen is, dat moet nog bepaald worden. Maar wie in België die eer verdient, is wel al duidelijk. Arnaud De Lie is de enige landgenoot in het lijstje genomineerden en prijkt met recht en reden tussen heel wat klinkende namen. Met zijn twintig levensjaren is de renner van Lotto Soudal bovendien de jongste in het lijstje.
Vanuit het niets vond de pijlsnelle De Lie de aansluiting met de wereldtop in het sprinten. Haast op zijn eentje gaf hij het seizoen van het intussen gedegradeerde Lotto Soudal kleur en hoop voor de toekomst, want de jonge Waal blijft de rode brigade trouw. Hij won onder meer de Heistse pijl, de Schaal Sels en de Ronde van Limburg. In totaal pakte hij pakte negen overwinningen, maar zijn strafste toer haalde hij misschien wel uit in de Famenne Ardenne Classic begin oktober. Toen kwam hij ten val op 900 meter van de finish, maar eindigde toch nog als vijftiende. Hij trekt ook al zijn streng in de zwaardere kasseiwedstrijden en wil volgend jaar proeven van Parijs-Roubaix.
De Lie behoort nu al tot het schare kransje topsprinters. Met in totaal negen overwinningen staat hij zelfs op de zesde plek wereldwijd. Negen zeges, dat zijn er precies evenveel als Wout van Aert en Jasper Philipsen. Geen onfraai gezelschap om tussen te staan. Hij behaalde ook maar liefst 27 (!) keer een plek in de top 10. Dat deze jongen een gouden toekomst wacht, staat buiten kijf.
BINIAM GIRMAY
De tweede genomineerde kwamen we al een keertje tegen bij deze awards. De Eritreër van Intermarché-Wanty-Gobert pakte vorig jaar nog zilver op het WK voor beloften in Leuven, en trok die lijn dit jaar door. Maar dat hij in het voorjaar meteen de klassieker Gent-Wevelgem won, dat was toch een echte stunt. Hij won niet alleen als eerste Afrikaan de waaierkoers over de Kemmelberg, hij was meteen ook de allereerste Afrikaan ooit die een eendagsklassieker kon winnen. 
Girmay is pas 22 jaar en heeft een mooie toekomst voor zich. Bij Intermarché-Wanty-Gobert wordt hij ook goed begeleid: niet te veel wedstrijden, hem zo goed als het kan uit de schijnwerpers houden en ondersteunen in de wedstrijden die ertoe doen.
Naast de hoofdprijs in Gent-Wevelgem werd Girmay ook al knap vijfde in de E3, twaalfde in Milaan-San Remo, derde in de GP de Québec én won hij een etappe in de Ronde van Italië. In die Giro lagen nog meer etappezeges in het verschiet, maar het gekende kurkincident op het podium na zijn zege stak daar een stokje - of beter gezegd een kurkje - voor.
CHRISTOPHE LAPORTE
De Fransman Christophe Laporte is met zijn 29 jaar verreweg de oudste in deze lijst. Laporte reed acht jaar voor Cofidis, maar kon daar geen potten breken. Verder dan de GP de Wallonie en een tweede plek in Dwars door Vlaanderen geraakte hij daar niet in die acht jaar, maar Jumbo-Visma zag in hem de ultieme rechterhand van Wout van Aert in het voorjaar. Dat Laporte ook zelf zo zou schitteren en ontbolsteren, hadden ze ook bij de warenhuisploeg wellicht niet durven dromen. Van zijn eerste tot laatste koersdag reed Laporte dit jaar simpelweg geweldig.
Op zijn tweede koersdag van het seizoen was het meteen prijs. Laporte won de openingsetappe van Parijs-Nice na een ongeziene demonstratie van Jumbo-Visma. De beelden van Van Aert, Laporte en Roglic die wegrijden uit het ganse peloton staan op het netvlies gebrand. Laporte kreeg de zege van zijn ploegmaats, enkele weken later zou hij in de E3 dat cadeautje terugdoen aan zijn kopman Van Aert. Met z'n tweeën domineerden ze in Harelbeke. Twee dagen later werd Laporte in Gent-Wevelgem opnieuw tweede toen hij in een sprint met vier geklopt werd door de man hierboven.
Ook in de Tour was Laporte weergaloos. Nadat hij een hele ronde in dienst reed van zijn kopmannen, mocht hij één keer zijn eigen kans gaan. En die greep de Fransman. Op een lepe manier reed hij weg in de slotkilometer van de 19de etappe en kwam met een kleine voorsprong solo over de streep. Ook het slot van het seizoen was genieten voor Laporte. Hij won de sprint voor de tweede plek op het WK op de weg - voor onder meer Wout van Aert - en won de semiklassieker Binche-Chimay-Binche met overmacht.
JONAS VINGEGAARD
Wat verrassingen betreft, zijn we bij Jumbo-Visma aan het goede adres. De Deen Jonas Vingegaard mag niet ontbreken bij de genomineerden. In 2021 werd hij nog tweede na Tadej Pogacar in de Ronde van Frankrijk, één jaar later draaide hij de rollen om. Vingegaard gaf de hele Tour geen krimp, reed defensief wanneer het moest en profiteerde van zwaktes van de tegenstand wanneer het kon. En dan wetende dat de ploeg eigenlijk gestart was met het idee om voor winst te strijden met de Sloveen Primoz Roglic.
De 25-jarige Deen won uiteindelijk de Tour met een voorsprong van 2'42" op Pogacar en 7'22" op Geraint Thomas, een andere ex-laureaat van La Grande Boucle. Tussendoor won Vingegaard nog knap de etappes met aankomst op de Col du Granon en Hautacam. Ook de bolletjestrui nam hij mee richting het wielergekke Denemarken.
In de Tour was Vingegaard hors categorie, maar de rest van zijn seizoen was best povertjes. Na de Tour blonk de Deen uit in onzichtbaarheid. Hij reed enkel nog de CRO Race en de Ronde van Lombardije, maar die laatste werd een tegenvaller met plaats zestien. Voor de Tour werd hij wel tweede in zowel de Dauphiné als in Tirreno-Adriatico.
TOBIAS FOSS
Geen twee zonder drie, want ook de laatste genomineerden is een renner van de gele brigade. Foss reed simpelweg een zwak seizoen. Hij deed mee aan de Giro, maar was haast onzichtbaar. Verder dan een zesde en een achtste plek in de twee tijdritten kwam de Noor niet. Maanden gingen voorbij en Foss reed amper wedstrijden. De 25-jarige Tobias Foss stond bij de jeugd gekend als een van de allergrootste talenten, maar kon deze status nooit echt waarmaken. Ook dit seizoen niet. Tot op dat ene moment, helemaal op het einde van dit seizoen.
Niet favorieten Remco Evenepoel, Filippo Ganna, Stefan Küng, Stefan Bissegger of Tadej Pogacar gingen ermee aan de haal, wel een Noor die niemand bij de kanshebbers had gerekend: Foss verbaasde vriend en vijand door het WK tijdrijden in Wollongong naar zijn hand te zetten. "Wie? Foss?", kon Evenepoel na de streep zijn oren niet geloven toen hij de naam van de winnaar hoorde. En wij eerlijk gezegd ook niet. Foss hield aan de streep drie seconden over op Küng en negen op Evenepoel.
De Noor mag volgend jaar in alle tijdritten aantreden met die prachtige regenboogtrui. Eindelijk kwam het tijdritpotentieel tot uiting dat bij de jeugd zo duidelijk aanwezig was. Of zijn carrière nu definitief gelanceerd is, valt af te wachten. Maar die trui neemt niemand hem nog af.
STEMMEN MAAR!
Laat weten wie volgens jou de award 'Verrassing van het Jaar' verdient. Op 18 november maken we de winnaar bekend.
