Met Milaan-Sanremo hebben we het eerste wielermonument van het voorjaar gehad. Bij wie vooraf de hoop leefde dat La Primavera dit keer weleens een ander koersverloop zou kennen dan anders, kwam evenwel grotendeels bedrogen uit. Eén langgerekte aanloop naar de Cipressa, om nadien voor de beslissing te zorgen op de Poggio.
Al kwam die beslissing er wel pas over de top van de scherprechter in Milaan-Sanremo. Matej Mohoric zette iedereen een neus door zich onbevreesd in de afdaling te smijten. De Sloveen nam behoorlijk wat risico, en mag het zelfs een klein wonder heten dat hij heelhuids de finish haalde. Dat deed de meester-daler dus wel, en pakt hij zo zijn eerste monument uit zijn carrière.
Hoewel iedereen de capaciteiten van Mohoric kent, bleek hij zaterdag op die manier toch één van de verrassingen. Niet in het minst door het feit dat ook de renner van Bahrein-Victorious twee weken geleden betrokken was bij de zware valpartij in Strade Bianche, en toen zelfs moest opgeven. Mohoric bleek dus wel tijdig hersteld, om zo Anthony Turgis nog ruim te kunnen afhouden.
VERRASSINGEN
Ook de Fransman gaat dus gewoon verder op zijn elan van de voorbije seizoenen, ondanks de komst van Peter Sagan in het team van Total Energies. Al blijft het dus voorlopig wel bij ereplaatsen voor Turgis. En wat dan te denken van de man die op de derde plaats eindigde? Mathieu van der Poel lijkt helemaal terug, en pakt in zijn eerste koers meteen een podiumplaats. Het valt dan ook te vermoeden dat het hier niet bij zal blijven dit voorjaar. Voornamelijk voor de Ronde en Parijs-Roubaix hebben we er een topfavoriet bij.
Een best verrassende top drie dus in Milaan-Sanremo, maar wij zagen ook nog enkele andere renners die in hoogvorm verkeren. Zij moesten zich uiteindelijk tevreden stellen met een ereplaats. Mads Pedersen rekenen we niet bij de verrassingen. Het is al even duidelijk dat de Deense oud-wereldkampioen in topvorm zit, en er de komende weken serieus rekening zal moeten worden gehouden met hem. Zijn landgenoot Sören Kragh-Andersen mogen we dan weer wél bestempelen als een verrassing.
De renner van DSM zorgde twee jaar geleden voor dubbele ritwinst in de Tour, maar bleef het succes nadien toch wat uit. Zaterdag gaf Kragh-Andersen echter duidelijk blijk van over goede benen te beschikken. Iemand om in het oog te houden de komende weken, net als Biniam Girmay. De Eritreëer ging nagenoeg probleemloos mee over de top van de Poggio, en eindigde uiteindelijk op een twaalfde plaats. Hilaire Verschueren en Intermaché-Wanty Gobert hebben daar goud in handen.
TELEURSTELLINGEN
Over dan naar de teleurstellingen, waar we onvermijdelijk moeten beginnen met Tom Pidcock. Akkoord, ook de Brit is ziek geweest en moest daardoor al afzeggen voor Strade Bianche. Maar dit was toch wel erg dunnetjes. Reeds op 36km van de streep op de Capo Berta moest hij laten gaan, om uiteindelijk zelfs niet tot finishen te komen. Nog steeds last van zijn maagproblemen, klonk het achteraf bij zijn team. Ook zijn ploegmakker Ethan Hayter kan voorlopig de verwachtingen niet inlossen.
Dat was al zo tijdens het openingsweekend, en ook nu kwam het grote talent van Ineos-Grenadiers niet in het stuk voor. Hayter eindigde op een 56ste plaats, iets na Filippo Ganna. De Italiaanse hardrijder koesterde grote ambities voor het openingsmonument in zijn thuisland, maar kon nooit meedingen naar de overwinning. Ook Ganna rijdt overigens voor Ineos-Grenadiers, die over het algemeen dus een teleurstellende wedstrijd kenden.
Over Peter Sagan lijken we het als ontgoocheling niet meer te hoeven hebben. Zoals al vaker geopperd ziet het ernaar uit dat we de Slowaak niet meer op grote afspraken moeten verwachten, al blijft het toch met twee woorden spreken over een drievoudig wereldkampioen. Tot slot losten ook spurtbommen Jasper Philipsen en Fabio Jakobsen hun (eigen) verwachtingen niet in. Voorafgaand gaven beide heren nochtans aan over een conditie te beschikken waarmee ze niet zouden worden gelost op de Poggio. Dat bleken achteraf echter loze woorden, getuige hun respectievelijke 66ste en 86ste plaats.
