Mathieu van der Poel rijdt dit voorjaar alweer de stenen uit de grond, hij lijkt (nog maar eens) in de beste vorm van zijn loopbaan te zitten. We genieten er met volle teugen van, nu het nog kan. Want als we broer David moeten geloven zat de Nederlander niet al te lang meer koersen.
Einde carrière in zicht
Winst in Le Samyn, winst in Milaan-San Remo en winst in de E3 Saxo Classic. Zie daar het lijstje van deelnames en dus meteen ook overwinningen van Van der Poel in het voorjaar van 2025. Hij kan als geen ander toewerken naar een doel en het dan ook koudweg afmaken. David van der Poel legt er de vinger op hoe zijn broer dit doet.
“Het is een verslaving, denk ik. Maandenlang naar een wedstrijd toe werken en die vervolgens winnen geeft hem een euforisch gevoel”, stelt hij in een interview bij Humo. “Maar ik denk wel dat hij op een hoogtepunt zal stoppen”, komt er wel meteen een duidelijke toon dat er toch al gedacht wordt aan een pensioen.
Volgens David is het winnen immers zo’n verslaving dat Mathieu zonder dat gegeven een pak minder interesse zal tonen. “Hij is een geboren winnaar. En als hij niet meer kan winnen, zal het plezier snel weg zijn. Over pakweg vier jaar, vermoed ik. Dan is hij 34. Nog relatief jong, maar we mogen niet vergeten dat hij al lang bezig is.”
Belastende randzaken
Binnen vier jaar, dat is inderdaad niet lang meer. Zoals David zegt is Van der Poel wel al even aan de slag. Op zijn 18de reed hij al bij de profs in het veldrijden. Jaar na jaar werd de mentale belasting dan ook groter en groter, iets waar Van der Poel nu toch nog altijd met worstelt. En dan heeft David het over de randzaken bij de sport.
“Fietsen is niet zo vermoeiend, maar wel alles wat erbij komt kijken. Daarom wil hij niet meer dan vijftien crossen per seizoen rijden. Zodra hij over de meet komt, staan er cameraploegen klaar en moet hij het ene interview na het andere geven. Na vijftien keer in zes weken tijd begint dat te wegen.”
Carrière nu al geslaagd
Of de renner van Alpecin-Deceuninck er daadwerkelijk de brui aan zal geven binnen een viertal jaar zal moeten blijken, maar intussen heeft hij wel al een stevig palmares bij elkaar. Daar moet nog maar weinig op worden afgevinkt. Al is dat nu eigenlijk al verleden tijd. Volgens David heeft zijn wereldtitel daarvoor gezorgd.
“In zijn hoofd was er altijd een lijstje dat hij wilde afvinken. Maar met het WK in Glasgow viel het laatste puzzelstukje op zijn plaats. Toen hij daar won, vond hij innerlijke rust: zijn carrière was geslaagd”, besluit hij.
