Vroeger een wedstrijd over drie dagen, nu geklasseerd als één van de officieuze wereldkampioenschappen sprinten. Brugge-De Panne heeft een transformatie ondergaan, maar is daarom niet minder interessant. Dat zal de winnaar van vandaag, Tim Merlier, zeker beamen. Hij was de snelste na... wat dacht u, een massasprint.
We kregen in Brugge uiteraard zowat de voltallige top van de sprintersgilde aan de start. Jasper Philipsen, Tim Merlier, Fabio Jakobsen, Dylan Groenewegen, om er maar een paar te noemen. Het stond op voorhand dan ook al in de sterren geschreven dat we zouden gaan sprinten in De Panne, hoewel dat vorig jaar wel anders uitdraaide. De weersomstandigheden waren toen echter aan pak slechter.
Want vandaag een zonnige lentedag met amper wind, grote vrees voor waaiers zat er dan ook niet in bij de renners vooraf. En dat vertaalde zich ook meteen in het wedstrijdscenario. Zowat iedereen leek zich meteen neer te leggen bij een massasprint, afgezien van drie renners: Luca De Meester van Bingoal-WB, Thomas Gachignard van TotalEnergies en Victor Vercouillie van Team Flanders-Baloise.
Het drietal kreeg zowaar een voorsprong cadeau van meer dan acht minuten, maar je hoeft uiteraard geen groot wielerkenner te zijn om te beseffen dat ze zelfs dan geen bedreiging vormden voor het resultaat aan de streep. Zelfs niet ondanks het feit dat Gachignard het volhield tot op 10 kilometer van De Panne. Het peloton liet hem nog even zwemmen, maar dan konden de sprintersploegen hun troepen op scherp zetten.
En zoals steeds begint het dan op enkele kilometers van de meet bijzonder nerveus te worden, maar met zoveel ploegen aan de start met ambities, was dat vandaag des te meer het geval. We kregen uiteindelijk een korte maar krachtige sprint. Daar toonde Jasper Philipsen zich net als afgelopen zaterdag de betere van Tim Merlier & co, al kwam het tussen beide nog tot een klein akkefietje in de slotmeters.
