Moeder Gino Mäder spreekt openhartig na noodlottige val: 'Dat zei ik nog'

Het is inmiddels bijna drie maanden geleden maar de gebeurtenissen met Gino Mäder staan uiteraard nog in ieders geheugen gegrift. Op 15 juni tijdens de vijfde etappe van de Ronde van Zwitserland sloeg het noodlot toe voor de renner van Bahrain-Victorious. Zijn moeder Sandra Mäder spreekt nu voor het eerst.

“Geloof me of niet, ik was de hele dag zenuwachtig. Ik wist niet eens waarom. En toen vroeg iemand mij of Gino zou meedoen aan de Tour de France. Ik antwoordde dat je het nooit zeker weet. Een val - en alles kan voorbij zijn. Dat zei ik nog”, klinkt het meteen aandoenlijk bij het Duitse Südkurier.

Terwijl ze thuis het huishouden doet volgt ze de bewuste etappe live op televisie. Ze is zich van geen kwaad bewust wanneer ze een berichtje krijgt met de vraag hoe het met Gino gaat. Sandra dacht nochtans dat hij gewoon over de finish was gekomen. Ze gaat even het huis uit, maar wanneer haar ex-man belt met de dringende vraag om terug huiswaarts te keren begint het te dagen.

LEES OOK: Ineos pakt groots uit! Ex-tourwinnaar keert terug voor sleutelrol

Inwendige schade

Wat volgt zijn pijnlijke uren waarbij er door het ziekenhuis waar Gino ligt gevraagd wordt om zo snel mogelijk naar daar te komen. Sandra mag als eerste bij haar zoon en ziet eigenlijk alleen een snee boven zijn wang, overige zichtbare kwetsuren zijn er amper. Echter heeft Mäder wel flinke hersenschade opgelopen.

Waarna de dokter het verschrikkelijke nieuws meedeelt aan Sandra. “Hij vertelde mij dat Gino nooit meer ‘mama’ zou kunnen zeggen en dat hij voor altijd zo in een bed zou moeten blijven liggen. En dat hij nooit meer zal kunnen lopen of praten.” De volgende ochtend wordt er geen hersenactiviteit meer gedetecteerd en wordt Mäder dood verklaard om 11u24.

Geen wrok

Het zijn onwerkelijke gebeurtenissen voor elke ouder. Sandra Mäder probeert zich echter zeer sterk te houden – ze ging ook meteen naar de finish van de geneutraliseerde zesde etappe in Zwitserland – en wijst niemand met de vinger. “ Niemand treft hier schuld aan. Bergop, bergaf, het hoort bij het wielrennen. Ik denk dat het gewoon zijn lot was om die dag te sterven.”