Het wegseizoen is ten einde en dat betekent dat het lijstjestijd is. We delen deze maand 6 awards uit en we vervolgen ons parcours met het moment van het jaar als tweede item. Breng je stem uit en laat weten wie of wat jij het moment van het jaar vond!
Het zijn de zaken die ons mogelijk wel het meest in vervoering brengen in het hele koersgebeuren. Vooraf dromen van iets dat zou gebeuren, en dat dan ook werkelijkheid zien worden. Of misschien nog wel beter: een stunt van iemand die de vooraf gestelde verwachtingen compleet met de voeten treedt. Wie of wat de redactie van WielerNieuws de momenten van het jaar vond, ontdek je onderstaand. Vijf nominaties, jij maakt de uiteindelijke beslissing!
GIRMAY-WEVELGEM
Gesproken over een absolute stunt van iemand, die van Biniam Girmay kon wel tellen! De tekenen waren er voor het grote publiek al sedert eind vorig jaar dat deze man wel eens brokken zou kunnen maken. Op het WK voor beloften in Leuven werd hij tweede en was het vooral vol verbazing toekijken naar zijn explosieve sprint. Intermarché-Wanty-Gobert pikte de Eritreeër op en wat zullen zij blij zijn deze man een kans te hebben gegeven.
Al in zijn eerste koersen in het profpeloton werd duidelijk dat Girmay een klepper in wording was. In Spanje won hij al een voorbereidingskoers in januari, die werd vervolgd door een knappe Parijs-Nice. Girmay ging verder op zijn elan in het voorjaar, en werd in de E3 Saxo Bank Classic knap vijfde. Het was echter enkele dagen later dat hij voor één van dé momenten van het jaar zorgde. Zo won hij als eerste Afrikaan ooit immers een voorjaarsklassieker met Gent-Wevelgem, na een lange sprint.
Het heeft er alle schijn van dat het hier de komende jaren niet bij zal blijven!
WOUTACAM
Als we spreken over momenten van het jaar, dan hadden we keuze genoeg gehad in het geval van Wout van Aert. Zo waren er zijn overtuigende klassieke overwinningen in de Omloop en de E3, en loodste hij tussendoor ook Primoz Roglic naar de eindoverwinning in Parijs-Nice. Dat hij dit ook deed met Jonas Vingegaard in de Tour de France staat echter nog wel een trapje hoger.
Want zo kiezen we ook niet voor één van de vele momenten waarop Wout voor zichzelf furore maakte – denk dan vooral aan de rit naar Calais of zijn onuitputtelijke aanvalsdrang tout court – maar wel een allesbepalende actie voor de gele trui van zijn kopman. Na een hele dag in de aanval te hebben gereden, had Van Aert immers nog krachten te over om Vingegaard richting winst te loodsen in de 18de etappe van de Tour.
Het gebeurde allemaal op de flanken van Hautacam, waar Van Aert enkel nog overbleef met Vingegaard en Pogacar. Met één van zijn laatste krachtstoten wist onze landgenoot de tweevoudige Tour-winnaar zowaar te lossen. Even later zette Van Aert zich aan kant, en kon Vingegaard richting de zege stormen. Volledig parkeren deed Wout echter niet, want zelf werd hij nog enorm knap derde in een loodzware bergrit. Het deed de discussie over zijn eigen kansen op Tour-winst weer oplaaien, maar laten we die nu vooral in de koelkast laten.
DE RONDE VAN KOPECKY
Vervolgen doen we ons lijstje met één van dé vrouwen van dit wielerjaar: Lotte Kopecky. Net als dat bij Van Aert het geval is hebben we ook bij de renster van SD Worx wel enkele momenten uit te kiezen. Zo was er haar knappe winst in de Strade Bianche door niemand minder dan Annemiek van Vleuten achter te laten op de Via Santa Caterina, maar pakte de Nederlandse wel een harde ‘revanche’ door op het WK in de slotkilometer nog weg te glippen waardoor Kopecky genoegen moest nemen met zilver.
Nog steeds een knappe prestatie daar evenwel in Australië, al zal het toch steeds als een gemiste kans op de regenboogtrui aanvoelen. Gelukkig voor Kopecky had ze in het voorjaar nog al een grote vis binnengehaald: de Ronde van Vlaanderen. De hoogmis voor iedere kijkende Vlaming, en de droom van iedere Vlaamse renner, in dit geval dus renster, om te winnen. Dat is ook voor Kopecky niet anders, getuige haar nog steeds grote emoties als ze erover praat. De uitbarsting van vreugde in Oudenaarde was ook bij het publiek overweldigend, zo kan WielerNieuws getuigen. Een meer dan verdiende stek in deze lijst dus.
REY REMCO
Maar als we spreken over de absolute hoogtepunten van het seizoen, kunnen we onmogelijk om Remco Evenepoel heen. Hij had zelfs drie keer afzonderlijk in deze lijst kunnen staan, maar houden we het bij twee stuks. Luik-Bastenaken-Luik laten we gemakkelijksheidhalve even achterwege, en beginnen we chronologisch gezien dan ook met zijn fenomenale prestaties in de Vuelta. De eerste Belgische grote rondewinnaar sinds Johan De Muynck in 1978. Het zegt alles over het belang van de prestatie van Evenepoel in Spanje.
Daar waar hij reeds in de eerste week zijn concurrenten met de neus op de feiten drukte. Al in de eerste noemenswaardige bergrit kon er afgezien van Enric Mas niemand zijn wiel houden. Remco kwam dan ook erg vroeg in de rode trui te zitten, maar met die druk ging hij wonderwel goed om. Na een kleine slipper had Evenepoel het even moeilijk én kwam de uiteindelijk opgevende Roglic nog fel opzetten, het doet weinig of niets af van de heerschappij die Remco vertoonde in de Vuelta, waar hij ook voor twee ritoverwinningen tekende. Voornamelijk zijn tijdrit waar Roglic op bijna een minuut werd gereden, sprak tot de verbeelding.
REGENBOOG-REMCO
En dan moest het toetje nog komen. Het WK in Australië. In tegenstelling tot vorig jaar in Leuven – laten we dat maar zo snel mogelijk vergeten – was er voor Evenepoel een rol als kopman weggelegd naast Wout van Aert. Kon uiteraard ook moeilijk anders gezien de prestaties de renner van Quick-Step. Het gaf ons land bovendien ook een serieus extra wapen om mee te strijden voor die regenboogtrui. Wat ook bleek.
Evenepoel moest van ver aangaan – zonder de grote kleppers mee te nemen in zijn zog – om zo Van Aert achteraan in een zetel te kunnen zetten. Kon hij het volhouden tot aan de meet des te beter, en anders hadden we de Kempenaar nog achter de hand. Het werd zoals geweten dat eerste. Evenepoel glipte mee in een groep van zo’n 20 renners, die snel uitdunde. Uiteindelijk was het enkel Alexey Lutsenko die nog even kon volgen, maar gewoon pardoes uit het wiel werd gereden. Van achteruit kwam er niets meer, en kroonde Evenepoel zich met een monstervoorsprong van meer dan twee minuten op de tweede tot wereldkampioen.
STEMMEN MAAR!
Vijf geweldige momenten om te herbeleven: dit is ons verdict. Laat ons weten wat jij uit deze selectie hét moment van het jaar vond, en op 14 november zullen wij bekendmaken wat het is geworden. De volgende categorie die aan bod zal komen, is die van Verrassing van het Jaar. Daar hebben jullie ongetwijfeld al enkele namen voor in gedachten!
