Remco Evenepoel liep ook in rit twaalf van de Vuelta geen averij op. Althans niet qua tijdsverschil, want zo maakte Remco wel een eerste keer kennis met het asfalt, zonder grote gevolgen weliswaar. Op de slotklim na hij dan nadien zelf de touwtjes in handen.
De concurrentie zo ook meteen het zwijgen opgelegd, die niet moesten denken aan aanvallen. Zo leek het achteraf al bij al een vrij rustige wedstrijd te zijn geweest voor Quick-Step, maar dat blijkt toch niet helemaal te kloppen. Zo zei Ilan Van Wilder tegenover Het Nieuwsblad. “Het was in het algemeen een moeilijke dag voor ons. Er reed zo’n grote groep weg en we kregen in het peloton nul hulp van de anderen.”
“Het was niet gemakkelijk. We moeten elke dag die start controleren. Op den duur. We zijn slechts met vijf man om dat te doen. Iedereen springt mee. En ineens heb je zo’n grote groep”, maakt hij toch zijn beklag. Vervolgens maakte Evenepoel ook nog een tuimeling. “En dan ging Remco nog onderuit. Hij kwam naar mij, waardoor ik moest uitwijken en tegen de vangrail reed. Dan moesten we terugkomen. Het was wel sportief dat het peloton wachtte op de leider.”
VERVAEKE
En dan zat er nog belangrijke hulp méé in de vlucht. Beetje bizar dat Louis Vervaeke zich daar bevond, maar dat was puur toeval, zo zei hij achteraf. “Dat was gewoon ongecontroleerd. Ik zag dat Rémi mee was. Ik wou eigenlijk het gat dichten met het peloton in het wiel. Ik trok door na een afdaling op rechts. Blijkbaar was niemand me gevolgd. Het was een beetje jammer. En zo zat ik mee. Ik zei direct via de oortjes aan de ploegleiders dat er niemand mee was van het klassement.”
De concurrentie zo ook meteen het zwijgen opgelegd, die niet moesten denken aan aanvallen. Zo leek het achteraf al bij al een vrij rustige wedstrijd te zijn geweest voor Quick-Step, maar dat blijkt toch niet helemaal te kloppen. Zo zei Ilan Van Wilder tegenover Het Nieuwsblad. “Het was in het algemeen een moeilijke dag voor ons. Er reed zo’n grote groep weg en we kregen in het peloton nul hulp van de anderen.”
“Het was niet gemakkelijk. We moeten elke dag die start controleren. Op den duur. We zijn slechts met vijf man om dat te doen. Iedereen springt mee. En ineens heb je zo’n grote groep”, maakt hij toch zijn beklag. Vervolgens maakte Evenepoel ook nog een tuimeling. “En dan ging Remco nog onderuit. Hij kwam naar mij, waardoor ik moest uitwijken en tegen de vangrail reed. Dan moesten we terugkomen. Het was wel sportief dat het peloton wachtte op de leider.”
VERVAEKE
En dan zat er nog belangrijke hulp méé in de vlucht. Beetje bizar dat Louis Vervaeke zich daar bevond, maar dat was puur toeval, zo zei hij achteraf. “Dat was gewoon ongecontroleerd. Ik zag dat Rémi mee was. Ik wou eigenlijk het gat dichten met het peloton in het wiel. Ik trok door na een afdaling op rechts. Blijkbaar was niemand me gevolgd. Het was een beetje jammer. En zo zat ik mee. Ik zei direct via de oortjes aan de ploegleiders dat er niemand mee was van het klassement.”
