Yorrith Haan
De Amstel Gold Race heeft zondag een verrassende winnaar gekregen. Mattias Skjelmose rekende in een sprint met drie af met Tadej Pogačar en Remco Evenepoel, na een uitputtingsslag over 253 kilometer en 34 hellingen in Zuid-Limburg. Op de laatste passage van de Cauberg hielden de drie elkaar in evenwicht, waarna Skjelmose het sterkst bleek in de oplopende laatste meters richting Berg en Terblijt.
De koers kende een levendige beginfase. Unibet Tietema Rockets toonde zich met Jelle Johannink en Hartthijs de Vries, die mee sprongen in een vroege vlucht van acht. Samen met onder anderen Cavagna, Hessmann en Beullens kregen ze bijna vijf minuten voorsprong van het peloton. UAE Emirates XRG en Soudal Quick-Step controleerden vanaf het begin, zonder echt nerveus te worden. Toen het tempo in de heuvelzone omhoog ging, begon de voorsprong snel te slinken.
Richting de finale was er even paniek toen Evenepoel, Van Aert en Nys tegen de grond gingen. Ze konden alle drie verder, maar bij Evenepoel leek er sprake van een pijnlijke elleboog. Veel tijd hadden ze niet om te herstellen, want de koers trok zich snel weer op gang. Op de Gulperberg brak Alaphilippe met een explosieve versnelling het peloton open. Alleen Pogačar kon reageren en samen met de Fransman reed hij weg. Op de Kruisberg liet Pogačar zijn metgezel achter, waarna hij solo ging.
Evenepoel en Skjelmose jagen op wereldkampioen
De aanval van de Sloveen leek opnieuw dodelijk. Op de Keutenberg had hij ruim een halve minuut voorsprong en zag er fris uit. Toch ontstond er in de achtergrond een nieuwe dynamiek. Evenepoel viel aan op de Keutenberg, maar kreeg niemand mee. Pas vlak na de top kreeg hij het gezelschap van Skjelmose, die op eigen kracht kwam aansluiten. Samen vormden ze een sterke tandem en slaagden erin om in de daaropvolgende kilometers de voorsprong van Pogačar langzaam maar zeker af te knabbelen.
Na de Geulhemmerberg liep de voorsprong nog één keer op, maar richting Bemelerberg kantelde het beeld opnieuw. Skjelmose en Evenepoel roken hun kans en wisten net voor de top opnieuw aan te sluiten. Daarop ging Evenepoel meteen vol in de aanval. Pogačar kon aansluiten, maar het verschil tussen de drie was minimaal. Een allesbeslissende versnelling bleef uit op de laatste passage van de Cauberg, waardoor een sprint op de licht oplopende slotstrook onvermijdelijk werd.
In die sprint leek Evenepoel de beste kaarten te hebben, maar op honderd meter van de finish viel hij stil. Skjelmose zat perfect in het wiel en kwam er met een stevige jump overheen. Pogačar kon niet meer dan volgen en moest genoegen nemen met plek twee. Voor Skjelmose is het de grootste overwinning in zijn carrière, na een koers waarin hij lange tijd op de achtergrond bleef, maar in de finale ijzersterk naar voren kwam.
Laat maar weten als je dit ergens voor gaat gebruiken, dan kijk ik eventueel mee naar de laatste details of aanpassingen.
