Een échte Flandrien? "Belgisch paspoort voor Van der Poel"

Mathieu van der Poel kan zich komende zondag nog maar eens in de geschiedenisboeken knallen. Mits een overwinning in De Ronde van Vlaanderen wordt hij immers alleen recordhouden in Vlaanderens Mooiste. Momenteel moet hij dat record nog delen.

LEES OOK: Van Aert dacht aan opgeven, maar deed het om deze reden niet

Van der Poel straks officieel Belg?

Dat doet Van der Poel op dit moment met Belgische iconen zoals Tom Boonen en Johan Museeuw, maar ook met Fabian Cancellara. Net als het bovengenoemde tweetal zou de Zwitser er echter hoegenaamd geen probleem mee hebben dat Van der Poel vanaf zondag alleen recordhouder zou zijn. Van jaloezie of nijd is dus geen sprake.

“Look, if it comes, it comes. Een historisch wielerrecord kunnen delen met zes andere renners maakt me trots”, blijft Cancellara sowieso tevreden met zijn palmares bij HLN. “Anderzijds is het ook maar een deeltje van mijn leven. En records zijn er om gebroken te worden. Ik wens Mathieu all the best. En een stel goeie benen. De concurrentie zal zeker niet slapen.”

Cancellara heeft bovendien iets bijzonder in gedachten mocht Van der Poel zich helemaal bovenaan plaatsen. “Als hij een vierde keer wint, zal hij dat zeker hebben verdiend. Zelf zal ik me er niet slechter door voelen, it’s just nice. (lacht) En dan moeten jullie hem maar in de armen sluiten door een Belgisch paspoort aan te bieden”, luidt het voorstel van Spartacus.

 

 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door MVDP (@mathieuvanderpoel)

Gekozen voor Nederland

Een thema waar Van der Poel lange tijd geleden al eens iets over wist te lossen. Hij is geboren in getogen in België, en kan dus sowieso als een halve – of zelfs meer – Belg worden aanzien. “Ik kon wel kiezen of ik Belg of Nederlander zou worden. Ik ben zelfs even Belg geweest omdat mijn ouders al vijf jaar in België woonden.”

Uiteindelijk besliste Van der Poel er toch voor om voor oranje te kiezen. “Maar op mijn 18 jaar mocht ik kiezen, en heb ik vervolgens voor Nederland gekozen. Maar eigenlijk heb ik er nooit erg bij stilgestaan. Ik denk dat het gewoon komt omdat mijn vader Nederlander is, net als een groot deel van mijn familie. Ik denk dat daardoor het Nederlandse gevoel nog een beetje overheerst.”