Kevin De Jonghe
Het voorjaar werd vorige week afgetrapt met het Openingsweekend, een week later is het sedert enkele jaren dan ook tijd voor de eerste Italiaanse klassieker: Strade Bianche. De wedstrijd over de grindwegen staat al in ieders wielergeheugen gegrift en belooft ook de editite van 2024 alweer zeer boeiend te worden (Op dat laatste moeten we misschien nog terugkomen).
Dat Strade Bianche een schitterende wedstrijd op een prachtig decor is hoeft geen betoog. Daarenboven is het ook een bijzonder zware bedoening en komen de sterkste renners steevast naar boven. Dat er intussen namen als Philippe Gilbert, Julian Alaphilippe, Wout van Aert, Mathieu van der Poel, Tom Pidcock en Tadej Pogacar op de erelijst staan is daar dan een logisch gevolg van.
LEES OOK: Keuze van Pogacar verrast iedereen: ‘extreem late’ seizoensstart onthult
PARCOURSToscane is de streek waar zaterdag de hele wielerwereld van kan genieten. Oude steden en dorpjes, wijnranken en witte grindwegen zullen het decor vormen van een vaak epische wedstrijd. Is het natgeregend, zorgt dat voor extra spektakel doordat renners technisch getest worden, is het droog geeft dat garanties op een enorme stofbende.
’Strade Bianche’ betekent witte wegen en dus is het belangrijkste van de 215 voor mannen wat er allemaal op de ‘settori sterrati’, oftewel de onverharde sectoren, gebeurt. En daarmee heeft er zich toch een zeer belangrijke wijziging voorgedaan. Zo is Strade nu immers 40 kilometer langer, en telt het 4 grindstroken meer ten opzichte van de voorbijgaande jaren. Dat zijn er dan 15 in totaal.
Bij de dames veranderd er niets aan het aantal kilometer, maar ook daar worden het aantal grindstroken opgetrokken. Dat van 8 naar 12. In totaal leggen de Kopecky & co 137 kilometer af. In die wedstrijd valt de beslissing waarschijnlijk op de 9,5 kilometer lange strook van San Martina in Grania, waarna vaak een bescheiden groepje favorieten overblijft dat het in volle finale op met name de Colle Pinzuto en de steile strook vlak voor de finish (de Via Santa Caterina) uitvecht om de zege.
Bij de mannen ligt dat net even anders. Vaak wordt op de 12 kilometer lange strook van Lucignano d’Asso een klein deel van het peloton gelost en is dat op de daaropvolgende sector van Pieve a Salti net zo, maar kort na de eerder benoemde San Martina in Grania-strook volgt de moeder aller grindpaden: de sector Monte Sante Marie, waar vorig jaar Pogačar in 2022 wegreed van de concurrentie.
Vaak is dit het moment om het kaf van het koren te scheiden en gaan enkel de grote mannen de finale in. Ook bij hen is de steile Colle Pinzuto de scherprechter, denk bijvoorbeeld aan de versnelling van Mathieu van der Poel toen hij hier in 2021 de zege greep. Ook de heren komen aan op het mythische Piazza del Campo, ook bekend van de Palio-paardenrace.
DE FAVORIETEN
Zoals net gezegd: het parcours werd dus iets langer gemaakt wat de wedstrijd dan ook nog net iets zwaarder zou moeten maken. In Italië hopen ze van Strade Bianche immers een monument te kunnen maken, ongetwijfeld dat deze aanpassing daar ook wel iets voor zal tussen zitten. Of dit al dan niet een gunstige verandering zal blijken zullen we komende zaterdag een eerste keer kunnen aanschouwen.
Want het zou de wedstrijd ook weleens monddood kunnen maken. Het is te zeggen: dat zou dan volledig te danken zijn aan ene Tadej Pogacar. In een zwaardere wedstrijd komen normaliter immers de sterkste renners nog meer naar boven, al begint de Sloveen zaterdag wel pas aan zijn seizoen. Desondanks is iemand van zijn kaliber uiteraard meteen dé topfavoriet, en hoeft het niet te verbazen dat hij straks een lange solo uit de benen schudt. Zie daar de verklaring waarom we in onze intro toch enige voorzichtigheid inbouwden.
Al dient Pogacar dan wel af te rekenen met een sterk blok van Ineos-Grenadiers. Tom Pidcock liet in De Omloop al zien zijn best in orde te zijn, iets wat van Geraint Thomas dit seizoen nog niet kan worden gezegd. We houden hem echter toch maar beter in de gaten. Bij de Britse formatie hebben ze ook nog troeven als Michal Kwiatkowski, Thymen Arensman en Magnus Sheffield, al lijken die toch voornamelijk een ondersteunende rol te hebben.
Uit welke hoek moeten we de concurrentie van Pogacar dan nog gaan zoeken? Wel, mogelijk komt die wel van Belgische zijde. Om te beginnen binnen zijn eigen rangen met een ijzersterke Tim Wellens, die weleens zou kunnen profiteren van de aanwezigheid van Pogi. Maar zeker ook van Lennert Van Eetvelt (net nog de UAE Tour gewonnen) en diens ploegmakker Maxim van Gils. En wat kan Quinten Hermans als kopman voor Alpecin-Deceuninck?
Eerlijk gezegd zou het ons sterk verbazen mocht die effectief voor de overwinning kunnen meestrijden. Dat is – uiteraard, zou je denken – anders bij het blok van Visma-Lease a Bike. Al valt het ook daar nog af te wachten wat Christophe Laporte bij zijn debuut in Strade, Sepp Kuss – ook al weinig ervaring daar - en jongeling Attila Valter – vorig jaar wel al sterk met een vierde plaats – straks kunnen betekenen.
Ook uit Franse hoek moeten er de nodige belagers zijn voor Pogacar, valt het op dat hij dé te kloppen man is? Romain Gregoire is een supertalent van FDJ, die bovendien ook nog Lenny Martinez en Valentin Madouas ter beschikking hebben. Bij Decathlon-AG2R moeten ze dan weer rekenen dat Benoit Cosnefroy zich in de debatten kan mengen, al staat daar toch een stevig vraagteken achter.
Dan valt er meer vertrouwen te stellen in Dani Martinez, die zijn overstap naar Bora-Hansgrohe duidelijk goed heeft verteerd en Remco Evenepoel er al tweemaal wist op te leggen in de Ronde van de Algarve. Bij de Duitse formatie hebben ze dan ook nog troeven als Lennard Kämna en Sergio Higuita om mee te spelen. Neilson Powless noteren we als dark horse.
Kopecky voor eerste grote zege van 2024?
Maar uiteraard is er dus ook een wedstrijd voor de dames, die weliswaar minder kilometers moeten afleggen. Ook daar kijken we uiteraard even naar de favorieten, en dan komen we toch alweer snel uit bij de ‘usual suspects’. Twee van die usual suspects rijden dan nog eens in hetzelfde team, SD Worx-Protime.
En dan hebben we het uiteraard over onze eigen Lotte Kopecky en Demi Vollering. Vorig jaar zorgden zij voor een bijzonder tafereel aan de finish, door als ploeggenotes het gewoonweg tegen elkaar uit te sprinten. De Nederlandse won, maar lijkt dit jaar – voorlopig althans - toch een trapje onder Kopecky te staan.
Maar uiteraard is er wel de nodige concurrentie. Al zal die niet komen van Cecilie Uttrup Ludwig, zij brak bij een valpartij in De Omloop haar heiligbeen en is even buiten strijd. Wie dan wel? Wel, ons lijkt het dat Shirin van Anrooij weleens de grootste uitdager zou kunnen worden. De Nederlandse kent een bijzonder sterke start aan het seizoen, en is uiteraard niet vies van wat klimwerk.
Solo finishen lijkt voor haar evenwel een must, iets wat niet kan worden gezegd van Marianne Vos. Bevestigt zij haar uitstekende vorm ook in Strade Bianche? Ook Elisa Longho Borghini gaf al blijk van hoogvorm en mag zeker net al te veel vrijheid worden gegund. Tot slot zijn er ook nog Katarzyna Niewiadoma en Silvia Persico die zeker kans maken. Puck Pieterse en Ashleigh Moolman gelden eerder als outsider. Elise Chabbey is dat nog meer.
De sterren van WielerNieuws
****
Tadej Pogacar
***
Tom Pidcock, Matej Mohoric
**
Attila Valter, Romain Gregoire, Tim Wellens
*
Lennert Van Eetvelt, Dani Martinez, Sepp Kuss, Simon Yates
Dark horse: Neilson Powless
Vrouwen
****
Lotte Kopecky
***
Demi Vollering, Shirin van Anrooij
**
Marianne Vos, Elisa Longho Borgini, Katarzyna Niewiadoma
*
Silvia Persico, Ashleigh Moolman, Puck Pieterse, Kristen Faulkner
Dark horse: Elise Chabbey
.webp)
