Een open klimstrijd in het zware Romandië | VOORBESCHOUWING

Met een spetterende La Doyenne hebben we nu alle voorjaarsklassiekers gehad. Het is tijd om een ander wielerhoofdstuk in te slaan, namelijk dat van de grote rondes. Begin mei start de Giro d’Italia, maar vooraleer het zover is worden de benen nog wat aangescherpt in Zwitserland tijdens de Ronde van Romandië.

Het is al de 76sre keer dat de Zwitserse wielerronde op de kalender preikt. De man die het meest op erelijst prijkt, is nochtans een verrassing. Stephen Roche won in de jaren 80 de koers drie keer en is daarmee alleen recordhouder. Op plekken twee en drie volgen twee thuisrijders die elk twee keer konden winnen: Ferdinand Kübler en Tony Rominger. Ook bekendere namen zoals Cadel Evans en Primoz Roglic wonnen allemaal twee keer. ‘En de grootste renner aller tijden dan?’, horen we u denken. Wel, Eddy Merckx won de koers amper één keertje, in ’68.



Maar Roche moet gaan oppassen, want er is dit jaar één renner die op gelijke hoogte kan komen. Chris Froome won de koers ook al twee keer en is in 2023 de enige oud-winnaar die opnieuw aan de start verschijnt. Al zou een eindzege van Froome wel een stunt van formaat zijn. We zien het niet meteen gebeuren, maar de Brit met Keniaanse roots mag ons altijd verrassen.

WAT GAAN WE DOEN?
Klimmen en heuvels bedwingen. Van veel vlakke meters is er in Romandië geen sprake dit jaar. Of het zou moeten zijn op de allereerste dag. De zesdaagse wielerronde begint namelijk met een proloog in Port Valais. Stilaan een traditie in deze ronde, want ook de voorbije jaren werd begonnen met een proloog. Na een korte inspanning van 6,8 kilometer weten wie de allereerste leider wordt.



Op dag 2 komen de eerste heuvels al opdoemen. Al zijn de laatste veertig kilometer biljartvlak, dus sterke sprinters die het lastige eerste gedeelte van de etappe kunnen overleven, kunnen zich opmaken voor een mogelijke etappezege. En ze zullen de finish goed kennen, want het einde wordt in Vallée de Joux nog een lokale ronde afgewerkt.



Een dag later meer van hetzelfde, maar de heuvels liggen deze keer verspreid over het ganse traject. Sprinten in La Chaux-de-Fonds behoort tot de mogelijkheden, maar het zal zeker en vast niet met een compleet peloton zijn. In de finale beklimmen de renners een helling van 1,7 kilometer met een gemiddelde van 7,6 procent. Vanop de top gaat het in een dalende lijn richting de finishlijn, die ook nog eens wat omhoog loopt.



Op de vierde dag wordt de tijdritfiets alweer van stal gehaald, maar nu voor een langere onderneming. Al is het parcours met 19 kilometer nu ook niet zo lang voor een tijdrit te zijn. Wellicht wil de organisatie de verschillen tussen de klassementsfavorieten nog niet té groot laten worden voor de echte bergen eraan komen. De klassementsmannen zullen weliswaar goed voor de dag moeten komen, want er ligt een klim van liefst 6 kilometer (gemiddeld 5 procent) in deze tijdrit.



Dag vijf, tijd voor de koninginnenrit van deze editie. Met 4.157 hoogtemeters onderweg en een draak van een slotklim van bijna 21 (!) kilometer aan gemiddeld 7,7 %, krijgen zelfs de allerbeste klimmers nu al paniekaanvallen. De streep ligt helemaal bovenaan skioord Thyon 2000 – onderdeel van 4 Vallées - op een hoogte van 2090 meter boven de zeespiegel. De etappe is ook een herhaling van De race is een herhaling van de koninginnenrit van 2021. Toen won Michael Woods in echt hondenweer, nadat metgezel Geraint Thomas bij het aanzetten van de sprint om de zege uit zijn pedaal schoot en hard tegen de grond kletste. Wie deze rit wint, maakt een grote kans om ook de eindwinnaar te worden van de Ronde van Romandië.




De slotrit is misschien wel de gemakkelijkste etappe in lijn van de week. Onderweg wachten weinig echte hindernissen. Op 15 kilometer van de streep in Genève ligt wel nog een korte maar steile helling die wat averij kan aanrichten. Het moet al vreemd lopen wil het klassement hier nog op z’n kop gezet worden.



WIE GAAT HET DOEN?
Met vooral tijdritten en bergen op het parcours, mag het niet verbazen dat vooral klimmers en tijdritspecialisten naar Romandië afzakken. Hier en daar vinden we wel een verlorengelopen sprinter terug zoals Mark Cavendish, maar het is een zeldzaamheid. Wie kan deze koers kan winnen? Daarvoor zijn meer dan genoeg kandidaten.

Thibaut Pinot bijvoorbeeld. De Fransman is altijd goed wanneer de druk niet al te hoog is, en dat is toch in deze ronde toch wel het geval. In zijn voorbije twee wedstrijde – twee Franse eendagskoersen – werd Pinot telkens tweede, dus met de vorm is het alvast dik in orde. De 32-jarige Fransman van Groupama-FDJ kondigde verrassend aan dat hij na dit seizoen al een punt zet achter zijn loopbaan. Wie weet kan hij zichzelf in Romandië al een mooi afscheidsgeschenk geven. 

 
Ook Gino Mäder is een van de favorieten. De Zwitser van Bahrain-Victorious werd vorig seizoen al tweede in zijn thuisronde en zal dit jaar zeker even goed willen doen. Ook zijn ploegmakker Damiano Caruso kan een aardig potje klimmen én tijdrijden.



Andere namen die wij naar voren schuiven: Sergio Higuita, Romain Bardet, Carlos Rodriguez, Ion Izagirre, Kévin Vauquelin, James Knox, Michael Woods, Steven Kruijswijk, Simon Yates en zijn broer Adam Yates. Hij krijgt bij UAE Team Emirates alvast een eliteploeg naast zich met ook supertalent Juan Ayuso.

Wie zeker ook niet uit het oog mag verloren worden, is Alexey Lutsenko. De Kazach is zeker geen pure klimmer, maar verkeert in uitstekende doen. Hij verpulverde de tegenstand in de Giro di Sicilia en werd vijfde in de Amstel Gold Race. Of wie weet evenaart Simon Geschke zijn derde plek van vorige editie wel.