Het is december en dus is het tijd om lekker terug te gaan blikken op het wielerjaar 2022. Vandaag blikken we terug op het WK op de weg bij de vrouwen, een knotsgekke wedstrijd die plaatsvond in de straten van Wollongong.
In het Australische Wollongong lag een relatief zwaar parcours op de vrouwen te wachten met heel wat hoogtemeters. De kletsnatte weeromstandigheden maakten de wedstrijd nog epischer. Wat wel al vaststond, was dat we een nieuwe wereldkampioene zouden krijgen. Want voor sprintster Elisa Balsamo was de omloop veel te zwaar om zichzelf te kunnen opvolgen. Voor wie het ook moeilijk zou worden, was alleswinnares Annemiek van Vleuten. De winnares van alle drie de grote rondes dit seizoen ging stevig tegen het asfalt bij de start van de Mixed Relay en liep daarbij een elleboogbreuk op. Tegen beter weten in startte ze toch in de wegrit.
JULIE VAN DE VELDE
Na een aanloop van zo'n zestig kilometer kwamen de rensters op de lokale omloop aan. De Mount Ousley en zwaardere Mount Pleasant waren scherprechters in deze wedstrijd. Bij het binnenrijden van dit stadscircuit zagen we een Belgische voorin: Julie van de Velde had samen met Caroline Andersson en Elynor Bäckstedt een voorsprong van anderhalve minuut genomen. Zij mochten de tv-schermen de eerste uren kleuren, al werd Andersson na een tijdje vervangen door Elena Cecchini, maar in de finale was het aan de grote kanonnen.
Met nog 25 kilometer te rijden gooide Katarzyna Niewiadoma de knuppel in het hoenderhok met een stevige versnelling bergop. Liane Lippert, Elisa Longo Borghini, Cecilie Uttrup Ludwig en Ashleigh Moolman-Pasio gingen mee. De Belgen en Nederlanders hadden zich laten verrassen, al was het vooral van niet beter kunnen. De vijf reden al snel een voorsprong van zo'n 25 seconden bij elkaar.
In de makkelijkere tussenstroken zette 'brommer' Ellen van Dijk zich op kop voor haar kopvrouwen. De kersvers wereldkampioene tijdrijden reed haast in haar eentje de kloof dicht met nog dertien kilometer voor de boeg. Het was het signaal voor de sterke Marlen Reusser om het te proberen, maar op de beginstrook van de klim werd zij voorbijgereden door, jawel opnieuw datzelfde vijftal. Ze leken met vijf uit te maken wie de wereldtitel zou krijgen, maar het boterde niet echt. Onder andere door een sterke Lotte Kopecky kwamen de achtervolgers toch nog terug vlak voor de slotkilometer. Annemiek van Vleuten was al een paar keer gelost en hing ook nu nog op enkele meters af te zien.
EEN GEMISTE KANS
Met nog één kilometer te gaan leek de wereldtitel een prooi te worden voor onze landgenote Kopecky. Ze was de snelste van het groepje en de slotkilometer had geen noemenswaardige hindernissen meer. Maar dan gebeurde het onmogelijke. Door het getreuzel voorin, kwam de alreeds uitgeschakelde Van Vleuten toch weer aansluiten en ging er aan de rechterkant van de baan in één klap op en over. Kopecky en co - links van de weg - keken het wit uit elkaars ogen en pokerden. Maar als je nu één renster geen paar lengtes mag geven, is het Van Vleuten wel. Zelfs als die duidelijk niet bij de beste van de wedstrijd behoort en rondrijdt met een gebroken elleboog. Ze sloeg een klein gaatje, maar dat was al wat ze nodig had.
De Belgische zette nog een fabelachtige lange sprint neer, maar de vogel was gaan vliegen. Van Vleuten hield de sprintende groep achter zich. De Nederlandse kon haar ogen niet geloven, maar ze was wel degelijk wereldkampioene. Kopecky - en iedereen in het groepje - had haar de wereldtitel eigenlijk cadeau gegeven. De Belgische baalde als een stekker met haar tweede plaats. Dit had altijd goud kunnen en moeten zijn. En dat besefte zelf ook maar al te goed.
De Nederlandse werd met haar 39(!) jaar en 351 dagen de oudste wereldkampioen op de weg ooit. Dan pakt de veel jongere Kopecky ook nog wel ooit haar wereldtitel, zou je denken. Toch?
>REMCO-TIME
Morgen om 12.00 uur kijken we in het voorlaatste deel van dit Jaaroverzicht terug op misschien wel de strafste stunt van het jaar, in de wegrit bij de mannen. Benieuwd hoe het wedstrijdverloop nu weer was? Lees het hier morgen!
